Histamina jest aminą biogenną, pełniącą wiele funkcji w organizmie człowieka. Receptory dla histaminy H1-H4 posiadają komórki nerwowe, limfatyczne, komórki mięśni gładkich w naczyniach, macicy i w mięśniach serca. Histamina jest neuroprzekaźnikiem i głównym czynnikiem wyzwalającym wstrząsu anafilaktycznego. Problem nietolerancji histaminy dotyczy ok. 1% populacji, w większości są to kobiety. Warto pamiętać, że poza dietą ubogohistaminową należy sprawdzić stosowane leki oraz zastosować wspierającą terapię (cynk, probiotyki, witamina C i witamina B6).
Dział: Suplementy
Kwasy tłuszczowe z rodziny omega-3 w ostatnim czasie zyskują coraz większe znaczenie. Główne źródło kwasów omega-3 stanowi olej rybi, natomiast kwasy nienasycone z szeregu n-6 znajdują się w olejach roślinnych. Suplementacja kwasami omega powinna opierać się na zapewnieniu odpowiedniej proporcji kwasów omega-6 do omega-3, która powinna wynosić nie więcej niż 5 : 1. Kwasy omega są niezbędne dla zachowania prawidłowego funkcjonowania organizmu, zwłaszcza w okresie niemowlęcym i dziecięcym. Szczególną rolę przypisuje się kwasowi dokozaheksaenowemu (DHA).
Witamina K, nazywana witaminą koagulacji, została odkryta w latach 30. XX wieku i uznana za kluczowy czynnik w procesach krzepnięcia krwi w wątrobie. Na przestrzeni lat i na podstawie szeregu badań wykazano jednak, że jej rola nie ogranicza się wyłącznie do utrzymania homeostazy krwi, ale wykazuje także działanie wobec tkanek zlokalizowanych w całym ustroju. Dane naukowe wskazują, że jej niedobór może zwiększać ryzyko rozwoju miażdżycy, choroby Alzheimera, niektórych nowotworów, a także osteoporozy [1].
W okresie jesienno-zimowym, kiedy organizm ludzki najbardziej narażony jest na infekcje, warto wesprzeć odporność. Układ immunologiczny jest złożonym systemem, który podlega modulacjom przez wiele czynników. We wsparciu budowania odporności należy wziąć pod uwagę trzy podstawowe czynniki, których działanie udowodniono naukowo. To odpowiednia podaż witamin i składników mineralnych, zastosowanie probiotykoterapii oraz umiarkowana aktywność fizyczna.
Zbilansowana dieta jest najważniejszym czynnikiem wpływającym na sukcesy sportowców. To pełnowartościowe posiłki dostarczają składniki pokarmowe niezbędne do optymalnego metabolizmu energetycznego mięśni i sprawnej aktywności układu nerwowego. Dla osób uprawiających sport amatorsko podaż energii oraz niezbędnych makro- i mikroelementów z diety jest wystarczająca. U sportowców wyczynowych konieczne może okazać się dodatkowe stosowanie produktów zawierających skondensowane postacie makroskładników odżywczych, tj. batony, żele, koncentraty, a także sprawdzonych suplementów, których skuteczność została potwierdzona licznymi i rzetelnymi badaniami naukowymi.
Otyłość i choroby metaboliczne wchodzące w skład tzw. zespołu metabolicznego, w tym insulinooporność, to jedne z najczęstszych problemów, z którymi pacjenci zgłaszają się do dietetyka. Insulinooporność to zaburzenie polegające na spadku wrażliwości receptorów insulinowych zlokalizowanych na komórkach efektorowych (miocytach, adipocytach, hepatocytach) na insulinę, pomimo prawidłowego lub podwyższonego jej poziomu we krwi. W efekcie organizm wytwarza jej coraz więcej, co upośledza pobieranie i wykorzystanie glukozy przez mięśnie, napędza uwalnianie kwasów tłuszczowych do krwi i ich odkładanie w wątrobie oraz stymuluje apetyt, sprzyjając tyciu [1].
COVID-19 jest chorobą o dwojakim charakterze, która rozpoczyna się typowo jako infekcja górnych dróg oddechowych, a dopiero później może rozwinąć się w bogatoobjawową chorobę wielu tkanek i narządów. Faza polegająca na infekcji górnych dróg oddechowych nie odbiega w swym przebiegu od typowych infekcji spotykanych dotychczas głównie sezonowo. Jednak uogólnione stadium choroby stanowi zarówno trudny problem kliniczny ze względu na często spotykany ciężki przebieg, ale również poważne wyzwanie rehabilitacyjne z powodu zniszczeń tkankowych wywoływanych przez chorobę. Często powikłania, np. neurologiczne czy kardiologiczne, pojawiają się
po paradoksalnie niegroźnym przebiegu COVID-19. Dlatego w tej chorobie prewencja wydaje się równie istotna, co znalezienie właściwej metody rehabilitacji po zachorowaniu.
Kolagen stanowi 30% całkowitej masy białka ludzkiego. Odgrywa kluczową rolę w patogenezie bliznowacenia, chorób zapalnych oraz w procesach regeneracyjnych. Wraz z wiekiem maleje zdolność syntezy kolagenu przez organizm. Do zaburzeń tego procesu dochodzi również za przyczyną nadmiernego wysiłku fizycznego, chorób, warunków atmosferycznych, a także predyspozycji genetycznych. W ostatnich latach suplementy kolagenowe zyskały na popularności. Analiza dostępnych danych naukowych wskazuje pozytywny wpływ stosowania hydrolizatów kolagenowych na stan skóry i stawów. Ustalenie dziennego zapotrzebowania organizmu na kolagen jest sprawą indywidualną, zależną od wielu czynników.
Mózg zarządza większością procesów w organizmie i jest organem bardzo energochłonnym. Zdrowy mózg zapewnia prawidłową pracę umysłową, dobrą koncentrację oraz pamięć. W przypadku objawów dysfunkcji mózgu warto sięgnąć po suplementację wspierającą funkcje umysłowe, procesy myślowe oraz pamięć.
Żelazo jest mikroelementem szczególnie istotnym w diecie każdego człowieka. Na jego niedobór są narażone kobiety w okresie rozrodczym i w ciąży, osoby starsze, osoby aktywne fizycznie oraz stosujące dietę wegetariańską lub wegańską. Mimo że występuje w wielu produktach spożywczych, jego przyswajalność wraz z dietą wynosi jedynie 10–15%. Do jego źródeł zaliczają się: podroby, mięso czerwone, ryby, żółtko jaja, pełnoziarniste produkty zbożowe (kasza gryczana, chleb żytni razowy), natka pietruszki, pestki dyni, suche nasiona roślin strączkowych oraz szpinak i jarmuż. Zapotrzebowanie na żelazo zależy m.in. od płci, wieku i stanu fizjologicznego. U mężczyzn i kobiet w trakcie laktacji wynosi 10 mg/dzień, a u kobiet w wieku prokreacyjnym wynosi 18 mg/dzień. Jego zapotrzebowanie znacznie wzrasta u kobiet w ciąży i wynosi 27 mg/dzień. Ze względu na jego powszechny niedobór warto rozważyć suplementację.
Zaparcia są jednym z najczęstszych dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego. Niezależnie od przyczyny ich leczenie powinno rozpoczynać się od wprowadzenia zmian w diecie i stylu życia. Wytyczne Światowej Organizacji Gastroenterologii (WGO) podkreślają, że zwiększenie ilości błonnika w diecie jest postępowaniem pierwszego rzutu w walce z zaparciami. Wsparciem w dostarczeniu odpowiedniej ilości błonnika mogą okazać się preparaty błonnikowe. Ciekawą propozycją wydają się te, w których źródłem błonnika jest częściowo hydrolizowana guma guar (PHGG). Ten rozpuszczalny błonnik jest nie tylko łatwy w zastosowaniu, ale także posiada szerokie spektrum działania. Badania potwierdzają pozytywny wpływ PHGG na redukcję zaparć poprzez zwiększenie częstości defekacji, a także poprawę konsystencji, objętości i wilgotności stolca. Ponadto PHGG posiada udokumentowane działanie prebiotyczne i wysoki profil bezpieczeństwa dla osób w różnym wieku.