Autor: Vivian Carbogno-Barnabe

Zespół policystycznych jajników jest jednym z najczęściej występujących zaburzeń endokrynologicznych u kobiet, a także główną przyczyną zaburzeń owulacji. Obecnie do rozpoznania PCOS stosuje się kryteria rotterdamskie, które obejmują podwyższone stężenie androgenów (hiperandrogenizm), obraz policystycznych jajników w obrazie USG oraz brak owulacji lub zaburzenia cyklów owulacyjnych. Szacuje się, że zaburzenie może dotyczyć 5–15% kobiet w okresie prokreacyjnym. Wykazano zależność pomiędzy występowaniem nadmiernej masy ciała i insulinooporności a zespołem policystycznych jajników. W procesie leczenia udowodniono korzystne działanie metforminy oraz mio-inozytolu, które uwrażliwiają komórki na działanie insuliny, zmniejszając zjawisko insulinooporności. Mio-inozytol poprzez swoje korzystne działanie poprawia parametry gospodarki lipidowej oraz węglowodanowej, wpływając jednocześnie na poprawę funkcji jajników oraz zwiększenie płodności u kobiet.

Zespół policystycznych jajników jest jednym z najczęściej występujących zaburzeń endokrynologicznych u kobiet, a także główną przyczyną zaburzeń owulacji. Obecnie do rozpoznania PCOS stosuje się kryteria rotterdamskie, które obejmują podwyższone stężenie androgenów (hiperandrogenizm), obraz policystycznych jajników w obrazie USG oraz brak owulacji lub zaburzenia cyklów owulacyjnych. Szacuje się, że zaburzenie może dotyczyć 5–15% kobiet w okresie prokreacyjnym. Wykazano zależność pomiędzy występowaniem nadmiernej masy ciała i insulinooporności a zespołem policystycznych jajników. W procesie leczenia udowodniono korzystne działanie metforminy oraz mio-inozytolu, które uwrażliwiają komórki na działanie insuliny, zmniejszając zjawisko insulinooporności. Mio-inozytol poprzez swoje korzystne działanie poprawia parametry gospodarki lipidowej oraz węglowodanowej, wpływając jednocześnie na poprawę funkcji jajników oraz zwiększenie płodności u kobiet.

Żelazo jest mikroelementem szczególnie istotnym w diecie każdego człowieka. Na jego niedobór są narażone kobiety w okresie rozrodczym i w ciąży, osoby starsze, osoby aktywne fizycznie oraz stosujące dietę wegetariańską lub wegańską. Mimo że występuje w wielu produktach spożywczych, jego przyswajalność wraz z dietą wynosi jedynie 10–15%. Do jego źródeł zaliczają się: podroby, mięso czerwone, ryby, żółtko jaja, pełnoziarniste produkty zbożowe (kasza gryczana, chleb żytni razowy), natka pietruszki, pestki dyni, suche nasiona roślin strączkowych oraz szpinak i jarmuż. Zapotrzebowanie na żelazo zależy m.in. od płci, wieku i stanu fizjologicznego. U mężczyzn i kobiet w trakcie laktacji wynosi 10 mg/dzień, a u kobiet w wieku prokreacyjnym wynosi 18 mg/dzień. Jego zapotrzebowanie znacznie wzrasta u kobiet w ciąży i wynosi 27 mg/dzień. Ze względu na jego powszechny niedobór warto rozważyć suplementację.

Witamina D należy do grupy prohormonów. W 90% jest syntetyzowana w skórze w wyniku ekspozycji na promieniowanie słoneczne. Na proces jej powstania ma wpływ kilka czynników, m.in. szerokość geograficzna, wiek, masa ciała, pigmentacja skóry, pora roku oraz pora dnia. Niedobór witaminy D w populacji polskiej jest powszechnym zjawiskiem. O prawidłową podaż witaminy D powinny zadbać przede wszystkim dzieci, kobiety w ciąży, a także osoby w wieku podeszłym. Jej dawka powinna być dobrana indywidualnie przez specjalistę i wynosić od 400 do 2000 IU/dzień.