Kategoria: Artykuł

Do gabinetów specjalistycznych coraz częściej trafiają rodzice z małymi dziećmi. Dietetyk, chcąc zmodyfikować jadłospis, niestety często napotyka na trudności związane z wybiórczym jedzeniem u dzieci, niechęcią do poznawania nowości. Dodatkowo często oczekiwania ze strony rodziców są takie, że dziecko zacznie lepiej jeść. Wiedząc, jakie mogą być przyczyny odmowy posiłków, dietetycy są w stanie skuteczniej pomóc. Różnorodność przyczyn jest olbrzymia. Często wymagane jest wsparcie również ze strony psychologa, neurologopedy i terapeuty integracji sensorycznej, aby zalecenia żywieniowe mogły zostać zrealizowane w praktyce.

Odpowiednie ukształtowanie mikrobioty jelit warunkuje prawidłowe funkcjonowanie organizmu człowieka i utrzymanie zdrowia. Powstanie dysbiozy jelitowej, m.in. na skutek nieprawidłowej diety, infekcji, przyjmowanych leków czy stresu, może być podłożem wielu chorób i dolegliwości. Dlatego poszukuje się sposobów na modyfikację mikrobioty, głównie poprzez stosowanie probiotyków, których zadaniem jest profilaktyka rozwoju szeregu schorzeń.

Choroby tarczycy są powszechnie występującymi schorzeniami dotykającymi zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Najczęściej rozpoznawanym schorzeniem gruczołu jest autoimmunizacyjne zanikowe zapalenie tarczycy (AITD), zwane chorobą Hashimoto [1]. Leczenie farmakologiczne polega na wyrównaniu stężenia hormonów tarczycowych w zakresie normy laboratoryjnej, jednak często jest to za mało, by odzyskać witalność, dobre samopoczucie i zahamować przyrost masy ciała oraz postępującą chorobę. Nie tylko gruczoł tarczowy, ale i układ immunologiczny oraz gospodarka węglowodanowa, w tej grupie pacjentów wymagają wsparcia poprzez odpowiednie odżywianie i suplementację kluczowymi składnikami mineralnymi i witaminami, takimi jak selen, cynk, żelazo, witaminy z grupy B czy witamina D3.

Wątroba to jeden z największych i najważniejszych narządów w ciele człowieka. Aby wspomóc jej działanie, można wspomagać się preparatami farmaceutycznymi. Najczęściej stosuje się ostropest plamisty, karczoch, ornitynę, fosfolipidy i inne naturalne składniki, np. kurkumę. Do składników czynnych zawartych w nich należą sylimaryna, cynaryna, ornityna, kurkumina. Mają one właściwości hepatoprotekcyjne, wpływają na cykle metaboliczne lub regenerują błonę komórek wątroby lub działają przeciwzapalnie. Ich zastosowanie powoduje regenerację pracy wątroby.

Suplementacja diety może stanowić wartościowy sposób uzupełnienia, w uzasadnionych przypadkach, niedoborowego jadłospisu. Nadmiar dostarczanych witamin może wywołać objawy niepożądane dla zdrowia, co szczególnie dotyczy składników, dla których ustalono górny tolerowany poziom pobrania. Jednak jego brak nie oznacza, że megadawki nie stwarzają ryzyka działań szkodliwych dla zdrowia w określonych grupach osób, w szczególności chorych na nowotwory oraz stosujących różne leki. Niektóre witaminy podbierane z suplementami mogą fałszować wyniki badań diagnostycznych.

Laktoza to obecny w mleku ssaków naturalny dwucukier, który pełni ważne funkcje biologiczne i ma znaczenie w programowaniu żywieniowym i mikrobiotycznym. Rozkładana jest przez jelitowy enzym – laktazę, którego aktywność zmienia się w czasie życia człowieka, obniżając się wraz z wiekiem. Intensywność objawów klinicznych po spożyciu np. mleka zależna jest od: całkowitej aktywności laktazy, ilości spożytej laktozy, jej źródła (lepiej tolerowane są produkty fermentowane), czasu pasażu jelitowego oraz obecności prawidłowej mikrobioty jelitowej. Małe dawki laktozy u osób z zaburzonym wchłanianiem laktozy indukują tolerancję na ten dwucukier, dlatego u osób z pierwotną hipolaktazją należy stosować zbilansowaną dietę zawierającą laktozę pochodzącą z różnych źródeł, w dawce nieprzekraczającej 12 g/dzień. Zgodnie ze współczesną wiedzą istnieją podstawy do stwierdzenia, że laktoza może być bezpiecznie stosowana w ustalonym zakresie, jako substancja pomocnicza np. w przemyśle farmaceutycznym.

Zaburzenia mikrobioty jelitowej stwierdzono w przebiegu wielu chorób cywilizacyjnych, autoimmunizacyjnych oraz psychicznych i neurorozwojowych. W praktyce lekarskiej i dietetycznej można dodatkowo wesprzeć pacjentów, wykonując badanie mikrobioty wskaźnikowej. Jego wynik obejmuje zalecenia terapii mikrobiologicznej i prebiotycznej, czyli najbardziej efektywnej i celowanej pre- oraz probiotykoterapii. Jest to naturalna i bezpieczna metoda wsparcia mikrobioty, jelit i odporności u pacjentów dietetycznych.

Choroby zapalne trzustki są coraz częstszym, poważnym problemem klinicznym, o nierzadko ciężkim przebiegu i rokowaniu, mającym negatywny wpływ na komfort życia pacjentów. Terapia żywieniowa jest jednym z podstawowych metod leczenia zarówno ostrego, jak i przewlekłego zapalenia trzustki i powinna być prowadzona równolegle z farmakoterapią. Edukacja pacjenta i jego współpraca są czynnikami niezbędnymi warunkującymi powodzenie terapii, wpływającymi na zahamowanie progresu choroby i polepszenie rokowania. W artykule przedstawiono wytyczne towarzystw gastroenterologicznych i przykłady praktyk klinicznych dotyczące zasad żywienia chorych z ostrym i przewlekłym zapaleniem trzustki.