Dział: Fitoterapia

Wątroba to jeden z najważniejszych i największych narządów wewnętrznych, niezbędny do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Dieta bogata w cukry, nasycone kwasy tłuszczowe i uboga w błonnik pokarmowy może przyczynić się do zaburzenia homeostazy organizmu, co negatywnie wpływa na funkcjonowanie wątroby. Inne czynniki, które mogą pogorszyć stan wątroby, to zanieczyszczenia środowiska metalami ciężkimi, pestycydami i herbicydami. Badania naukowe potwierdzają, że dieta śródziemnomorska, bogata w warzywa, owoce, orzechy, nasiona, oliwę z oliwek oraz ryby, sprzyja zdrowiu wątroby. W celu wspierania funkcji wątroby zaleca się ograniczenie spożycia produktów bogatych w nasycone kwasy tłuszczowe, eliminację alkoholu i napojów słodzonych. Zaleca się także zastąpienie tłustego mięsa chudszymi wariantami oraz rybami. Ponadto korzystne jest wprowadzenie do diety produktów o wysokiej zawartości antyoksydantów, takich jak witaminy C, E oraz β-karotenu. Szczególnie zalecane dla zdrowia wątroby są orzechy włoskie. Dobre efekty przynosi również włączenie do diety roślin o potwierdzonym działaniu prozdrowotnym, takich jak ostropest plamisty, mniszek lekarski, karczoch czy pokrzywa.

Popularność wszechleku żeń-szenia (Panax ginseng) sprawiła, że tym mianem określa się wiele ziół o podobnym działaniu . Jedną z takich roślin jest eleuterokok kolczasty (Eleutherococcus senticosus), nazywany żeń-szeniem syberyjskim. Surowce zielarskie pochodzące z nich obu są regulowane zapisami Farmakopei Europejskiej oraz monografiami Europejskiej Agencji Leków. Oba gatunki – pomimo dużych różnic fitochemicznych – wykazują znaczące unikatowe właściwości adaptogenne, wielokrotnie potwierdzone badaniami klinicznymi oraz wieloletnią tradycją stosowania.

Siniaki na ciele pojawiają się pod wpływem wielu czynników, takich jak chociażby niewielkie zranienia, upadek lub nacisk. Czasem jednak mają poważniejszą przyczynę. Jak dochodzi do powstawania siniaków?

Dbanie o kondycję jelit i wątroby jest kluczowe dla utrzymania zdrowia całego ciała. Wątroba jest głównym narządem detoksykacyjnym, wspomagającym trawienie przez wydzielanie żółci, a w jelitach z kolei mieści się centrum naszej odporności, a także odbywa się trawienie, wchłanianie oraz wydalanie resztek pokarmowych. We współczesnym świecie, ze względu na przetworzoną żywność, zanieczyszczenie powietrza, a także chroniczny stres, który często prowadzi do uzależnień dodatkowo obciążających wątrobę i jelita, warto wprowadzić naturalne sposoby na wspieranie funkcji tych narządów.

Bergamota to drzewo cytrusowe, którego owoce tradycyjnie wykorzystywane są w celu poprawy odpowiedzi immunologicznej i funkcji układu sercowo-naczyniowego. Ostatnio można wiele usłyszeć o bergamocie w kontekście pozytywnego wpływu na profil lipidowy. Liczne badania kliniczne dostarczają bowiem dowodów na to, że standaryzowana frakcja polifenolowa pozyskiwana z miąższu owoców (BPF, ang. bergamot polyphenolic fraction) obniża stężenie cholesterolu całkowitego (TC, ang. total cholesterol) oraz frakcji związanej z lipoproteinami o niskiej gęstości (LDL), określanej potocznie mianem „złego cholesterolu”.

Szafran to suszone czerwone znamiona z kwiatów krokusa uprawnego (Crocus sativus L.), które osiągają bardzo wysoką cenę w handlu detalicznym. Krocyna, czyli tlenowa pochodna karotenów, wykazuje największy potencjał leczniczy. Pikrokrocyna (glikozyd) i safranal (aldehyd) to związki o podobnej budowie, tworzące smak i zapach szafranu. Szafran wykazuje silne właściwości przeciwdepresyjne, porównywalne z fluoksetyną. Jednocześnie zmniejsza problemy ze snem, spadkiem libido oraz zaburzeniami erekcji.

Żelazo jest pierwiastkiem niezbędnym do prawidłowego przebiegu wielu procesów zachodzących w organizmie ludzkim. Niestety mikroelement ten należy do najbardziej niedoborowych, co ma m.in. związek z nieprawidłową dietą. Ponadto wiele substancji wykazuje wpływ na przyswajanie żelaza, zwłaszcza niehemowego, występującego w produktach pochodzenia roślinnego. Związkami, które mogą ograniczać jego przyswajanie są polifenole obecne powszechnie w warzywach, owocach, a także w surowcach zielarskich, w tym w suplementach diety.

Rumianek od tysięcy lat jest stosowany w medycynie do leczenia różnych schorzeń. Ma bardzo bogaty skład chemiczny, któremu zawdzięcza działanie przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, antyalergiczne, hipoglikemizujące, uspokajające, a nawet antynowotworowe. Jest powszechnie stosowany w zwalczaniu stanów zapalnych o różnej etiologii, powodujących zaburzenia żołądkowo-jelitowe i schorzenia dermatologiczne. Doniesienia naukowe mówią dodatkowo o jego potencjale w niwelowaniu objawów alergii wziewnych oraz o jego zdolności do obniżania poziomu glukozy we krwi czy hamowania rozwoju komórek nowotworowych. Wyciągi z rumianku znajdują również szerokie zastosowanie w przemyśle kosmetycznym i stanowią składnik kremów, toników, szamponów do włosów oraz odżywek. Rumianek uważany jest za surowiec bezpieczny, który niezwykle rzadko wywołuje negatywne skutki uboczne.