Autor: Bartłomiej Byczkiewicz

Surowce lecznicze pochodzące z Chin są coraz częściej łączone z klasyczną medycyną europejską i zachodnim ziołolecznictwem. Dzięki badaniom klinicznym możemy wskazać nowe obszary zastosowań podstawowych ziół tradycyjnej medycyny chińskiej. Korzenie piwonii wykazują silne działanie przeciwzapalne i neuroochronne. Nasiona brzoskwini są źródłem amigdaliny o spodziewanej aktywności przeciwnowotworowej. Korzenie lukrecji chińskiej łagodzą przebieg rozrostu stercza oraz ułatwiają pielęgnację jamy ustnej.

Nieprawidłowy przebieg procesu trawienia zmniejsza dostępność substancji pokarmowych, co utrudnia właściwe odżywienie organizmu. Wiele popularnych roślin leczniczych wykazuje korzystny wpływ na funkcjonowanie wątroby, dróg żółciowych, żołądka i jelit, co pozwala na poprawny rozkład i przyswajanie pokarmów. Kurkuma wzmaga sekrecję żółci, imbir zwiększa objętość śliny, a mięta pieprzowa zmniejsza wzdęcia. Liście karczocha są cennym lekiem przeciwmiażdżycowym, natomiast liście rozmarynu wykazują działanie hepatoochronne.

Spirulina to komercyjna nazwa na suchą biomasę pochodzącą z niektórych cyjanobakterii z rodzaju Arthrospira, które są wykorzystywane przez człowieka już od ponad kilkuset lat. Dzięki wysokiej zawartości białka, wielonienasyconych kwasów tłuszczowych oraz fikocyjaniny, spirulina jest popularnym środkiem nutraceutycznym. Wielokrotnie potwierdzono korzystny wpływ suplementacji spiruliny na rozwój i przebieg zespołu metabolicznego, normalizację funkcjonowania gospodarki lipidowej i węglowodanowej oraz na pracę układu odpornościowego.

Podagrycznik pospolity to roślina występująca w zaroślach i skrajach lasów na terenie całej Europy. Z uwagi na delikatny smak od wieków była wykorzystywana do celów kulinarnych. Szczególną popularnością cieszyła się w czasie II wojny światowej, gdzie pełniła funkcję wiosennej nowalijki i ważnego wiosennego źródła witamin i mikroelementów.

Choroba hemoroidalna dotyczy nawet 5% dorosłej populacji na świecie, a dotkliwość objawów znacząco obniża komfort życia. W ramach leczenia zachowawczego, szczególnie polecanego w pierwszej fazie choroby, często wykorzystuje się terapie naturalne, które wielokrotnie potwierdziły skuteczność i bezpieczeństwo dla pacjenta. Suplementacja błonnikiem i surowcami polisacharydowymi zmniejsza ryzyko wystąpienia zaparć, które zaostrzają dolegliwości bólowe i pogłębiają uszkodzenia tkanek. Maści i żele z korą kasztanowca, dzięki zawartości eskuliny, kumaryn oraz garbników, goją rany i uelastyczniają naczynia krwionośne, a także zmniejszają wysięk i rozmiar obrzęków. Kora i liście oczaru wirginijskiego zmniejszają stany zapalne i utrudniają krwawienie. Ziołowe ciepłe i gorące nasiadówki przynoszą doraźną ulgę, działają ściągająco i sprzyjają procesom leczenia.

Popularność wszechleku żeń-szenia (Panax ginseng) sprawiła, że tym mianem określa się wiele ziół o podobnym działaniu . Jedną z takich roślin jest eleuterokok kolczasty (Eleutherococcus senticosus), nazywany żeń-szeniem syberyjskim. Surowce zielarskie pochodzące z nich obu są regulowane zapisami Farmakopei Europejskiej oraz monografiami Europejskiej Agencji Leków. Oba gatunki – pomimo dużych różnic fitochemicznych – wykazują znaczące unikatowe właściwości adaptogenne, wielokrotnie potwierdzone badaniami klinicznymi oraz wieloletnią tradycją stosowania.

Szafran to suszone czerwone znamiona z kwiatów krokusa uprawnego (Crocus sativus L.), które osiągają bardzo wysoką cenę w handlu detalicznym. Krocyna, czyli tlenowa pochodna karotenów, wykazuje największy potencjał leczniczy. Pikrokrocyna (glikozyd) i safranal (aldehyd) to związki o podobnej budowie, tworzące smak i zapach szafranu. Szafran wykazuje silne właściwości przeciwdepresyjne, porównywalne z fluoksetyną. Jednocześnie zmniejsza problemy ze snem, spadkiem libido oraz zaburzeniami erekcji.