Autor: Sławomira Drzymała-Czyż
dr hab. n. med., doktor nauk rolniczych z zakresu technologii żywności i żywienia, specjalność żywienie człowieka i dietetyka, od 2008 r. jest pracownikiem Kliniki Gastroenterologii Dziecięcej i Chorób Metabolicznych Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, naukowo interesuje się głównie problematyką metabolizmu tłuszczów, na co dzień zajmuje się pacjentami z chorobami metabolicznymi (mukowiscydoza, fenyloketonuria) oraz niedożywieniem, współpracuje ze stowarzyszeniami osób chorych
Stłuszczeniowa choroba wątroby rozpoznawana jest, gdy w badaniu histologicznym cechy stłuszczenia wykazuje ponad 5% hepatocytów lub gdy w badaniu obrazowym zawartość tłuszczu w wątrobie szacowana jest powyżej 5,6%. Stłuszczeniowa choroba wątroby zwiększa ryzyko marskości i raka wątroby oraz przyczynia się do rozwoju cukrzycy typu 2, chorób sercowo-naczyniowych i przewlekłej choroby nerek. Mimo że wśród głównych czynników jej ryzyka nie wymienia się dysbiozy, to jednak coraz częściej podkreśla się jej rolę w patogenezie chorób układu pokarmowego, w tym i wątroby. Tym bardziej, że wątroba zaopatrywana jest w krew bogatą w produkty trawienne i składniki mikrobiologiczne, stąd bezpośrednio narażona jest na kontakt z produktami metabolizmu i rozkładu mikrobioty (szczególnie przy uszkodzonej barierze jelitowej). Produkty te mogą np. wywołać reakcję zapalną, nasilić stres oksydacyjny, wpłynąć na hemodynamikę układu wrotnego lub zintensyfikować akumulację lipidów. Stąd wydaje się, że probiotykoterapia może stanowić cenną alternatywę dotychczasowego leczenia. Tym bardziej, że przeprowadzone badania wykazują, że suplementacja preparatami wieloszczepowymi prowadzi do normalizacji aktywności aminotransferaz oraz poprawy obrazu histopatologicznego wątroby. Wydaje się więc, że właściwa modulacja składu miktrobioty może okazać się kluczowa do zapobiegania występowania i/lub leczenia stłuszczenia wątroby.
Prebiotyki to niezdolne do życia składniki pokarmowe, które wywierają korzystny wpływ na zdrowie gospodarza. To korzystne działanie dotyczy m.in. zwiększania odporności na patogeny jelitowe, zwiększenia biodostępności składników mineralnych czy obniżenia stężenia cholesterolu. Bardzo ciekawym przykładem wielofunkcyjnego prebiotyku wydaje się arabinogalaktan, który zwiększa produkcję krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych oraz liczebności bakterii z rodzaju Bacteroidetes.
Ostra biegunka infekcyjna statystycznie występuje najczęściej u dzieci do trzeciego roku życia. Zazwyczaj jest spowodowana zakażeniami wirusowymi, a jej występowaniu mogą towarzyszyć objawy takie jak wymioty, gorączka, czy nudności.
Artykuł omawia różnice między lekami a suplementami diety zawierającymi probiotyki na rynku polskim. Wyjaśnia, że leki służą do leczenia chorób, podczas gdy suplementy diety uzupełniają codzienną dietę. Autor podkreśla, że wiele probiotyków w Polsce jest dostępnych jako suplementy, co może sprawić pacjentom trudność w wyborze. Podając definicję probiotyku, artykuł wskazuje na kluczowe cechy dobrego suplementu, takie jak data ważności, szczegółowy skład i ilość żywych bakterii. Zaleca również rozważenie potrzeb pacjenta i wybór odpowiedniego preparatu, który może pomóc w konkretnych jednostkach chorobowych. Podsumowując, sugeruje, że warto wybierać sprawdzone produkty probiotyczne o ściśle określonych parametrach, które są zalecane w leczeniu określonych schorzeń.
Zgaga, refluks, wymioty mogą być zarówno objawami chorobowymi, jak i – w przypadku zaburzeń czynnościowych – jednostką chorobową. Mimo że za ich powstanie odpowiada wiele różnych patomechanizmów, to dla pacjenta najważniejsze jest, aby objaw ten ustąpił. Stąd wciąż poszukiwane są substancje lecznicze mogące działać wielokierunkowo na różne mechanizmy patogenetyczne. Jedną z nich może być koloidalny kwas krzemowy.
