Autor: Natalia Kobelska-Dubiel
dr n. med.; członek Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego, Polskiego Towarzystwa Alergologicznego, Polskiego Towarzystwa Wrodzonych Wad Metabolizmu, Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci. Laureat wielu nagród – Wielkopolski Hipokrates 2016 – Lekarz Pediatra Roku 2016 Poznania i powiatu poznańskiego, Indywidualna Nagroda Dydaktyczna Rektora Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu (2018). Autor kilkudziesięciu publikacji i doniesień naukowych, czynnym uczestnik konferencji i sympozjów naukowych
W niniejszym artykule omówiono dwukierunkową oś mózgowo-trzewną, która łączy ośrodkowy układ nerwowy z układem pokarmowym za pośrednictwem mechanizmów nerwowych, hormonalnych i immunologicznych. Szczególną uwagę poświęcono roli mikrobioty jelitowej w funkcjonowaniu tej osi oraz jej wpływowi na schorzenia, takie jak zespół jelita nadwrażliwego (ZJN) i wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG). Podkreślono skuteczność probiotyków, zwłaszcza Formuły Claudio De Simone, w łagodzeniu objawów tych chorób oraz wspieraniu integralności bariery jelitowej i regulacji procesów zapalnych, co czyni ją jedną z najlepiej przebadanych klinicznie formuł probiotycznych.
Artykuł omawia zaparcia jako powszechne zaburzenie przewodu pokarmowego, które wpływa na jakość życia pacjentów. Zgodnie z Kryteriami Rzymskimi charakteryzują się one rzadkimi wypróżnieniami, trudnościami w defekacji oraz twardym stolcem. Przyczyny mogą obejmować czynniki dietetyczne, brak aktywności fizycznej, stres oraz efekty uboczne leków. Artykuł porusza także aspekt leczenia zaparć, podkreślając rolę diety bogatej w błonnik, aktywności fizycznej i terapii behawioralnej.
Zaparcia u dzieci to powszechne schorzenie, stanowiące 70% chorób układu pokarmowego u dzieci. Przyczyny są zróżnicowane, diagnoza opiera się na Kryteriach Rzymskich IV. Większość to zaparcia czynnościowe, 5% ma podłoże organiczne. Objawy to rzadsze wypróżnianie, twardy stolec, brudzenie bielizny, postawa retencyjna. Diagnoza opiera się na wywiadzie i badaniu fizykalnym, a leczenie jest długotrwałe, obejmujące fazę ostrą i podtrzymującą. Pierwszym rekomendowanym wyborem przy walce z zaparciami jest zwiększenie spożycia błonnika pokarmowego. Dieta bogata w produkty pełnoziarniste, warzywa, owoce i rośliny strączkowe jest kluczowa. Istotne są także płyny, aktywność fizyczna i trening wypróżnień. Monitorowanie objawów alarmowych i konsultacje z lekarzem są ważne. Leczenie powinno uwzględniać aspekty farmakologiczne i dietetyczne, wymagając kompleksowego podejścia i zmian w stylu życia.