Starzejące się społeczeństwo, czyli żywienie w kontekście osób starszych cz. 2

Normy żywienia – aktualna wiedza

Zapotrzebowanie na białko

Najnowsze doniesienia naukowe wskazują, że zalecana ilość białka RDA (0,9 g/kg m.c.) jest niewystarczająca w przypadku osób starszych. Zwraca się uwagę na konieczność zwiększenia u osób w wieku powyżej 65 lat podaży białka do 1,0–1,2 g/kg m.c. Osoby aktywne fizycznie, poprzez trening siłowy lub wytrzymałościowy, powinny zwiększyć ilość białka do 
≥ 1,2 g/kg m.c. Dodatkowo większość zdrowych osób starszych, o prawidłowej masie ciała, może odnieść dodatkowe korzyści z podaży białka nawet na poziomie 1,2–1,5 g/kg m.c. Większość osób starszych z przewlekłymi lub ciężkimi chorobami potrzebuje większej ilości protein. Wyjątkiem od tej zasady mogą być osoby z niedializowanymi przewlekłymi chorobami nerek charakteryzującymi się obniżonym wskaźnikiem eGFR < 30 mL/min/1,73 m2. 
Osoby te będą wymagać ograniczenia ilości białka w diecie [1].
Oprócz tradycyjnych źródeł białka wyjątkowo obiecujące wyniki wykazuje suplementacja czystą formą aminokwasów. Suplementacja proteinami lub aminokwasami u osób starszych zwiększa syntezę białek [2], wspierając regenerację i sprawność fizyczną. Wzbogacenie diety o porcję protein (15 g do śniadania i 15 g do obiadu) przez 24 tygodnie wpłynęło pozytywnie na siłę i sprawność fizyczną u badanych osób starszych [3]. Chcąc zachować masę mięśniową i sprawność fizyczną u osób starszych, zaleca się spożywanie przynajmniej dwóch, trzech bogatobiałkowych posiłków dziennie, zawierających od 25 g do 30 g protein (w tym 2,5–2,8 leucyny), 
aby przekroczyć próg anaboliczny [4].

Zwalniający metabolizm

„Człowiek jest tak stary jak jego tętnice” – twierdził blisko 400 lat temu Thomas Sydenham.
To stwierdzenie jest trafne i nie chodzi tylko o tętnice. Stopniowy ubytek, wraz z wiekiem, białek z tkanki mięśniowej i narządów oraz spadająca aktywność fizyczna przyczyniają się do obniżania podstawowej i całkowitej przemiany materii. Przyjmuje się, że od 20. r.ż. u osób utrzymujących stałą masę ciała podstawowa przemiana materii (PPM) obniża się średnio o 1–2% na dekadę [5]. 
Istnieje duża zależność pomiędzy zachowaniem wysokiej sprawności fizycznej wśród wytrenowanych starszych osób a łagodzeniem spadku PPM [6].
Wraz z wiekiem obniża się znacznie spontaniczna aktywność fizyczna, co może być główną przyczyną spowolnienia tempa metabolizmu oraz dobowych wydatków energetycznych [7]. W grupie...