Prozdrowotne właściwości rokitnika zwyczajnego (Hippophaë rhamnoides L.)

Rokitnik w Polsce kojarzony jest głównie z charakterystyczną florą wydm nadbałtyckich. Czym owoce rokitnika zasłużyły sobie na miano tzw. superowoców (ang. super fruits), „tajemniczych owoców” (ang. mystery fruits) czy „magazynów witamin” (ang. vitamin storehouses) [1]? 

Rokitnik zwyczajny (łac. Hippophaë rhamnoides L.) to dwupienny, kolczasty krzew należący do rodziny oliwnikowatych, zwanych też rokitnikowatymi (Elaeagnaceae). Etymologicznie nazwa pochodzi ze starożytnego języka greckiego, od słów hippos – koń i pháo – błyszczący. W starożytnej Grecji liście rokitnika były powszechnie stosowane jako pożywienie dla koni oraz innych zwierząt. Miały służyć do zwiększania masy ciała zwierząt, uzyskania ich pięknej, błyszczącej sierści oraz zabezpieczać przed robaczycami. Rokitnik znany był również w innych starożytnych kręgach kulturowych, ponieważ występuje rozlegle w Europie i Azji, szczególnie na terenach wilgotnych, w pobliżu rzek czy w regionach nadmorskich. W medycynie mongolskiej wykorzystywano go do leczenia trudno gojących się ran oraz jako środka uspokajającego, w tybetańskiej zaś w celu poprawy krążenia, w kaszlu oraz jako leku przeciwbiegunkowego. Opisywane są także inne jego zastosowania, np. w leczeniu chorób skóry, astmy, reumatyzmu, żółtaczki [2–5]. 

W Polsce rokitnik objęty jest częściową ochroną. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin zbiór owoców rokitnika zwyczajnego jest możliwy jedynie poza siedliskami wydmowymi i klifowymi i musi od...