Znaczenie mikrobioty jelitowej w jadłowstręcie psychicznym

Wstęp

Jadłowstręt psychiczny (anorexia nervosa, AN) charakteryzuje się ograniczeniami jakościowymi i ilościowymi w diecie oraz innymi zachowaniami, których celem jest utrata masy ciała do skrajnie niskich wartości. Zaburzenie najczęściej dotyka młode dziewczęta w okresie dojrzewania, a jego powikłania są na tyle groźne, że mogą prowadzić do śmierci. Leczenie AN polega na oddziaływaniach psychoterapeutycznych, niekiedy wspomaganych farmakoterapią [1]. Istotnym elementem terapii schorzenia jest poprawa stanu odżywienia poprzez wdrożenie odpowiednich nawyków żywieniowych. Efektywność procesu rehabilitacyjnego jest niestety ograniczona, ponieważ niemal połowa chorujących (40%) po 10 latach opieki medycznej nadal wykazuje objawy AN [2]. 

Dotychczas nie do końca zidentyfikowane są czynniki sprawcze mające udział w rozwoju zaburzenia. Naukowcy sformułowali wiele teorii, które starają się wyjaśnić mechanizmy prowadzące do anoreksji. Pomimo licznych dowodów potwierdzających dysfunkcje metaboliczne, endokrynne, a także funkcjonalne i strukturalne zmiany ośrodkowego układu nerwowego, trudno jednoznacznie oddzielić przyczyny od następstw choroby [3]. Najczęściej AN rozumiana jest jako problem psychologiczny, konsekwencja interakcji między cechami osobniczymi pacjenta a jego doświadczeniami i przeżyciami [4]. Terapie zaprojektowane na podwalinach tej teorii nie pozwalają osiągnąć pełnej remisji i długotrwałego powrotu do prawidłowego stanu odżywienia. Z powodu niezadowalającej efektywności leczenia testuje się różne terapie uzupełniające podstawową formę rehabilitacji, jaką stanowi psychoterapia. Jednym z proponowanych kierunków terapeutycznych jest modulacja składu ekosystemu jelitowego [5]. Co dotychczas wiadomo na temat związku pomiędzy mikrobiotą przewodu pokarmowego i jadłowstrętem psychicznym? Czy oddziaływania nakie...