Zaburzenia odżywiania u kobiet w ciąży i w okresie okołoporodowym

Zaburzenia odżywiania określa się jako nieprawidłowe zachowania żywieniowe, zachowania koncentrujące się na kontroli masy ciała oraz jej celowej utracie [1]. Zaburzenia odżywiania mogą przybierać skrajne formy: od przyjmowania nadmiernych ilości pożywienia po skrajne jego ograniczenie [2]. Termin zaburzenia odżywiania obejmuje dwa wyraźnie wyodrębnione zespoły: jadłowstręt psychiczny (anorexia nervosa – AN) oraz żarłoczność psychiczną (bulimia nervosa – BN). Zostały one sklasyfikowane w grupie zespołów behawioralnych związanych z zaburzeniami fizjologicznymi i czynnikami fizycznymi. Zaburzenia odżywiania (eating disorders – ED) mogą pojawiać się także pod innymi postaciami diagnostycznymi, tj: zaburzenia z napadami objadania (binge eating disorder – BED) oraz pokrewne zespoły [3]. Istota zaburzeń odżywiania polega na ekspresji destrukcyjnych nawyków żywieniowych oraz nieprawidłowych, często obsesyjnie realizowanych zachowań związanych z kontrolowaniem masy ciała, co w efekcie godzi w psychospołeczne funkcjonowanie człowieka oraz przyczynia się do znacznego upośledzenia jego zdrowia somatycznego, w konsekwencji prowadząc do utraty życia [4]. Skrajne zaabsorbowanie kształtem i masą ciała, często określane mianem lęku przed przytyciem bądź dążeniem do szczupłości, wydaje się kluczowe zarówno w jadłowstręcie, jak i bulimii psychicznej. Osoby chorujące na zaburzenia odżywiania mają tendencję do przeszacowywania masy i kształtu swojego ciała oraz oceniania własnej wartości przez pryzmat masy ciała i zdolności do jej kontrolowania. Niezadowolenie z ciała jest koniecznym, aczkolwiek niewystarczającym czynnikiem wystąpienia zaburzeń odżywiania. Niezbędnymi element...