Zaburzenia homeostazy glukozy w czasie ciąży – rozpoznanie, prewencja i leczenie

Wprowadzenie

W czasie ciąży możemy mieć do czynienia z różnego stopnia zaburzeniami homeostazy glukozy. Może to być klinicznie jawna cukrzyca, u pacjentek z wcześniej rozpoznaną chorobą (pregestational diabetes mellitus - PGDM), bądź też cukrzyca ciążowa (gestational diabetes mellitus - GDM), do ujawnienia której doszło już w okresie ciąży. W obu tych stanach są ustalone procedury diagnostyki, leczenia i monitorowania zaburzeń. Pacjentki powinny być prowadzone w specjalistycznych ośrodkach, a porody odbywać się w przygotowanych oddziałach położniczych posiadających bardzo dobrze wyposażone oddziały intensywnej opieki dla noworodków. Każdy poród u chorej na cukrzycę traktować należy jako stan wysokiego ryzyka zarówno dla ciężarnej, jak i dla noworodka. 
Coraz więcej uwagi poświęca się obecnie stanom pojawiającym się, kiedy do zaburzeń homeostazy glukozy dochodzi w czasie ciąży u kobiet niewykazujących wcześniej takich zaburzeń. Ustalono, że nawet stany określane mianem „łagodnej cukrzycy” (ang. mild gestational diabetes), gdzie zaburzenia homeostazy glukozy nie spełniają kryteriów rozpoznania cukrzycy ciążowej, mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia matki i noworodka.
Zagadnienie to poddano ostatnio obszernej analizie na podstawie piśmiennictwa [1]. Autorzy wielu opracowań zwrócili uwagę, że może to wskazywać na konieczność weryfikacji dotychczas obowiązujących kryteriów rozpoznawania cukrzycy. Zgodnie z obowiązującymi standardami u wszystkich ciężarnych powinny być przeprowadzone badania tolerancji glukozy. W Polsce obowiązują aktualnie kryteria przyjęte przez Polskie Towarzystwo Diabetologiczne [2]. Według zaleceń WHO z 2013 r. kryteria rozpoznania cukrzycy ciążowe...