Zaburzenia funkcjonowania przewodu pokarmowego u dzieci z autyzmem

Autyzm to zaburzenie neurorozwojowe wieku dziecięcego, charakteryzujące się utratą funkcji społecznych, zaburzeniami mowy i stereotypowymi, powtarzalnymi zachowaniami. Autyzm, podobnie jak schizofrenia czy depresja, nie jest uznawany za chorobę, lecz klasyfikowany jest według skali DMS V (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) [1].
Autyzm dotyczy znacznie częściej chłopców niż dziewczynek, rozwija się najczęściej w pierwszych trzech latach życia dziecka. Część pacjentów przejawia objawy autyzmu już od urodzenia, jednak wielu pacjentów traci nabyte już umiejętności, takie jak gaworzenie, trening czystości, reakcja na imię – jest to tak zwany regres autystyczny, który może dotyczyć także dzieci rozwijających się prawidłowo. Regres najczęściej dotyczy dzieci ok. pierwszego roku życia.
Medycznie autyzm nie jest jednorodny. Diagnoza autyzmu jest wyłącznie behawioralna, zatem nie mówi ona nic o możliwych zaburzeniach medycznych, współtowarzyszących autyzmowi lub leżących u jego podłoża. 
Takich schorzeń jest wiele, mogą to być choroby genetyczne (zespół Retta [2], zespół Angelmana, choroby mitochondrialne, choroby cyklu mocznika) czy niezdiagnozowane choroby zakaźne (np. postać mózgowa toksoplazmozy [3], neuroborelioza [4]). Etiopatogeneza zaburzeń autystycznych nie jest dokładnie poznana, hipotez jest wiele – począwszy od możliwych stanów zapalnych u matki [5], które mogą mieć wpływ na rozwijający się płód, poprzez czynniki środowiskowe (zatrucia pestycydami, glifosatem, metalami ciężkimi itp.), zakaźne (toksoplazmoza, borelioza, wirusy) czy genetyczne. Mimo poszukiwań nie udało się zidentyfikować jednego genu autyzmu, choć może do niego predysponować ok. 400 genów, które mogą grupować się w klastery [6]. 
Wśród teorii chorób leżących u podłoża autyzmu szczególne miejsce zajmują związki zaburzeń żołądkowo-jelitowych z t...