Wybiórczość pokarmowa – zasady pracy z dzieckiem

W poprzednim numerze wspominałam m.in. o znaczącej roli rodzica w procesie zmiany nawyków żywieniowych w przypadku wybiórczości pokarmowej oraz o tym, jak nawiązać właściwą współpracę z rodzicami przy realizacji zaleceń. Tym razem skupimy się na pracy z dzieckiem i istotnych zasadach, których warto przestrzegać, aby zachęcić dzieci do poznawania nowych smaków w obliczu wybiórczości pokarmowej. 

Czym jest wybiórczość pokarmowa i na co szczególnie należy zwrócić uwagę przy ustalaniu zaleceń?

Wybiórczość pokarmowa to specyficzne zaburzenie i trwały wzorzec postępowania polegający na odmawianiu spożycia pokarmów, które nie należą do grupy akceptowanej przez dziecko. Wybiórczości pokarmowej towarzyszą zwykle specyficzne zachowania, np. opór przed samodzielnym jedzeniem, dławienie się, reagowanie odruchem wymiotnym, wypluwanie jedzenia, trudności z żuciem pokarmów oraz ich połykaniem, zabawa jedzeniem, podwyższony niepokój. Wiedząc, jakie mogą być objawy, szczególnie powinniśmy je uwzględnić przy dobieraniu zaleceń na kolejnych etapach zmiany nawyków, odpowiednio do możliwości dziecka i gotowości rodzica. 
W przypadku dzieci, które mają trudności z jedzeniem, powodem zgłoszenia się do specjalisty są często zalecenia lekarskie lub wskazówka ze strony nauczycieli z przedszkola lub ze żłobka, którzy obserwują na co dzień, że dziecko w ciągu całego pobytu w placówce odmawia spożywania posiłków mimo narastającego głodu. Rodzice często również zgłaszają problem monotonnej diety w środowisku domowym. Mówią o widocznym lęku, jaki obserwują u dzieci przy próbie poznawania nowych produktów, i o coraz większej...