Wprowadzanie pokarmów uzupełniających. Jak zadbać o odporność małego dziecka?

Programowanie metaboliczne 

Zwiększona zapadalność na szereg chorób cywilizacyjnych (nadwaga, otyłość, alergia, cukrzyca typu 2, nowotwory) skłania do poszukiwania możliwości zapobiegania bądź modyfikowania ich przebiegu już na etapie wczesnego rozwoju – w pierwszych latach życia, a nawet w okresie prenatalnym.
Podstawą takich działań jest koncepcja programowania metabolicznego. Zakłada ona, że zarówno nadmiar, jak i niedobór składników pokarmowych w życiu płodowym może skutkować otyłością, zespołem metabolicznym czy innymi chorobami przewlekłymi w życiu dorosłym [1]. Interwencje żywieniowe wprowadzone na wczesnym etapie rozwoju dziecka skutkują trwałymi zmianami metabolizmu z konsekwencjami zdrowotnymi w latach późniejszych.
Najlepiej udokumentowany korzystny wpływ na zdrowie ma spożycie optymalnej ilości białka oraz mleko matki.

Karmienie piersią 

Wyłączne karmienie piersią zalecane jest przez pierwszych sześć miesięcy życia. „Wyłączne” oznacza, że dziecko nie jest dokarmiane żadnym innym pokarmem, w tym mlekiem modyfikowanym, sokami oraz wodą [2, 3].
W tym okresie pokarm matki całkowicie zaspokaja zapotrzebowanie rozwijającego się organizmu na wszystkie składniki odżywcze. 
Karmienie naturalne powinno trwać tak długo, jak długo będzie akceptowane przez matkę i dziecko [2, 4]. 

Wprowadzanie pokarmów uzupełniających

Zgodnie z wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Gastroenterologii, Hepatologii i Żywienia Dzieci (ESPGHAN) oraz Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności, wprowadzenie pokarmów uzupełniających powinno nastąpić nie później niż w 26., ale nie wcześniej niż w 17. tygodniu życia [5]. 
Wykształca się w tym okresie umiejętność przyjmowania pokarmów stałych, a zanika typowy dla noworodków odruch wyjmowania z ust pokarmó...