Suplementacja w chorobach tarczycy. Część II

Magnez

Suplementacja, obok odpowiedniego leczenia, odżywiania i stylu życia, ma równie istotne znaczenie w przypadku chorób tarczycy, ze względu na towarzyszące im często niedobory składników mineralnych oraz witamin. Epidemiologiczne badania wskazują, że niedobór magnezu występuje w wielu regionach na całym świecie. Szacuje się, że częstość występowania niskiego stężenia magnezu w surowicy krwi w populacji może wynosić ok. 2,5–15% [2]. Ponadto doniesienia naukowe wskazują, że osoby z niedoczynnością tarczycy mogą być bardziej narażone na niedobór magnezu. Badania w grupie 166 osób, w tym 108 z niedoczynnością tarczycy i 58 osób z prawidłowo funkcjonującym gruczołem tarczowym, tzw. eutyreozą wykazały, że średnie stężenia magnezu były istotnie niższe w grupie osób z niedoczynnością tarczycy w porównaniu z pacjentami z eutyreozą [3]. Inne badania w grupie 1275 uczestników wykazały, że poziomy magnezu w surowicy ≤ 0,55 mmol/l były powiązane z ryzykiem dodatniego wyniku przeciwciał przeciwko tyreoglobulinie (anty-TG) i częstością występowania autoimmunizacyjnego zapalenia tarczycy, zwanego chorobą Hashimoto [2]. Może być to powiązane z tym, że magnez jest kluczowym pierwiastkiem dla odpowiedniej pracy tarczycy, ponieważ jako kofaktor w reakcjach enzymatycznych jest niezbędny w mitochondrialnej fosforylacji oksydacyjnej oraz syntezie adenozyno‑5’-trifosforanu (ATP), który jest konieczny do utrzymania zależnych od energii reakcji komórkowych. Przy wystarczającej podaży magnezu mitochondria dostarczają wystarczającą ilość ATP i utrzymywane są procesy zależn...