0
43
Jednym ze sposobów rozumienia zaburzeń odżywiania jest rozpatrywanie ich w świetle psychologii uzależnień. Stanowisko to znajduje zarówno zwolenników, jak i przeciwników. Mimo dyskusji, jakie wywołuje, z pewnością jednak wnosi istotny wkład w poszukiwanie złotego środka w rozumieniu zaburzeń odżywiania. Jedzenie, jako substancja, jest nieodzowne dla podtrzymania życia ludzkiego, jednakże sztywne, nawykowe wykorzystywanie go do gratyfikacji pozabiologicznych może skutkować rozmaitymi, zdrowotnymi konsekwencjami, takimi jak uzależnienia.
Często spożywanie pokarmów stanowi formę kompensacji tych potrzeb psychicznych i fizycznych, których jednostka nie jest w stanie zaspokoić w sposób jawny czy bardziej adekwatny, czyli zgodny z potrzebami i pragnieniami, a także sprzyjający zdrowiu [1]. Niewątpliwie jedzeniu, jako czynności, przypisuje się wiele znaczeń związanych z relacjami społecznymi, wspólnotowymi, rodzinnymi oraz intymnymi. „Jedzenie jest czymś więcej niż odżywianiem (…), jego wytwarzanie, przygotowywanie i konsumowanie stwarza rytuały i zachowania magiczne” [2]. Obrazy związane z jedzeniem zajmują coraz większą przestrzeń społeczną. Pożywienie pełni w naszym życiu wiele istotnych funkcji, wplecione jest w rytuały, zwyczaje i tradycje, celebrowanie wydarzeń oraz sposoby zaspokajania różnorodnych potrzeb. Służy podtrzymaniu więzi, daje poczucie bezpieczeństwa, miłości, troski, jest przyjemnością, pocieszeniem, gratyfikacją, definiuje tożsamość jednostki, a także podkreśla status społeczny i staje się sposobem na spędzanie czasu [3].
Zarówno ograniczenie jedzenia, jak i nadmierne jego spożywanie w konsekwencji prowadzić może do zaburzeń odżywiania oraz uzależnień. Większość osób mających problemy z nadmiernym spożywaniem pokarmów wpada w pułapkę jedzenia, nie po to, aby zaspokoić głód, ale by ukoić emocje oraz niezaspokojone potrzeby psychiczne [4]. Do biologicznego mechanizmu dochodzą też bodźce kulturowe, pełne sprzecznych sygnałów na temat jedzenia. Jedzenie bądź jego brak staje się źródłem cierpień, stresu i upokorzeń. Prowadzi to do braku możliwości poradzenia sobie z zaistniałą sytuacją [5].
| Wskaźnik | Zaburzenie z napadami objadania się | Uzależnienie od pożywienia |
| przebieg | występują epizody zaburzonego zachowania | zaburzone zachowanie jest ciągłe (wynika z zaburzonego stanu umysłu) |
| głód | jedzenie następuje pomimo nieodczuwania subiektywnego głodu (chociaż jest obecna potrzeba jedzenia) | występuje dokuczliwy subiektywny głód określonego pożywienia |
| smak | pożywienie nie musi być smaczne ani odpowiednio skomponowane, ważne, aby było go dużo | pojawia się pragnienie określonego pożywienia, które jest oceniane jako wyjątkowo smaczne |
| przyjemność | pożywienie nie stanowi źródła przyjemności | określone pożywienie wywołuje stan przyjemności |
| funkcja jedzenia | funkcją czynności jedzenia jest redukcja napięcia psychicznego (wywołanego przez m.in. zakłócenia poznawcze związane z jedzeniem, zaaferowanie kształtem i masą ciała, powstrzymanie się od jedzenia) | pożywienie służy do wywołania satysfakcji hedonistycznej (przyjemnych odczuć psychofizjologicznych) |
| brak pożywienia | sytuacje, w których niemożliwe staje się nadmierne jedzenie, są odbierane pozytywnie (chronią przed dyskomfortem psychicznym po przejedzeniu się) | niemożność zaspokojenia potrzeby zjedzenia określonego pokarmu nasila niepokój i złość (może prowadzić do zachowań agresywnych) |
| inne aktywności | objadanie pojawia się w tzw. czasie wolnym (gdy nie ma bieżących zadań i relacji interpersonalnych) | zadania i relacje są zaniedbywane przez przymus objadania się |
| towarzystwo | nadmierne jedzenie następuje najczęściej w samotności | obecność innych osób nie ma większego znaczenia, chociaż towarzystwo może wyzwalać przejadanie się |
| świadomość | ma miejsce świadomość zbyt dużych porcji | uaktywniają się psychiczne mechanizmy obronne (np. zaprzeczanie, projekcja) skutkujące brakiem świadomości dotyczącej wielkości porcji |
| poczucie winy | występuje wstyd i cierpienie z powodu zaburzonego odżywiania się | aktywny jest system iluzji i zaprzeczeń, dlatego zaburzone odżywianie się nie ma zasadniczego wpływu na nastrój i samoocenę |
| zatroskanie wyglądem | jest podwyższone | brak |
| masa ciała | jest zawsze nadmierna | jest nadmierna lub w normie (np. gdy uzależnienie dotyczy jednego, konkretnego produktu) |
| typowe symptomy uzależnienia | brak | występuje zjawisko tolerancji, zespół abstynencyjny, poświęcanie określonej ilości czasu na aktywność zw... |
