Często spożywanie pokarmów stanowi formę kompensacji tych potrzeb psychicznych i fizycznych, których jednostka nie jest w stanie zaspokoić w sposób jawny czy bardziej adekwatny, czyli zgodny z potrzebami i pragnieniami, a także sprzyjający zdrowiu [1]. Niewątpliwie jedzeniu, jako czynności, przypisuje się wiele znaczeń związanych z relacjami społecznymi, wspólnotowymi, rodzinnymi oraz intymnymi. „Jedzenie jest czymś więcej niż odżywianiem (…), jego wytwarzanie, przygotowywanie i konsumowanie stwarza rytuały i zachowania magiczne” [2]. Obrazy związane z jedzeniem zajmują coraz większą przestrzeń społeczną. Pożywienie pełni w naszym życiu wiele istotnych funkcji, wplecione jest w rytuały, zwyczaje i tradycje, celebrowanie wydarzeń oraz sposoby zaspokajania różnorodnych potrzeb. Służy podtrzymaniu więzi, daje poczucie bezpieczeństwa, miłości, troski, jest przyjemnością, pocieszeniem, gratyfikacją, definiuje tożsamość jednostki, a także podkreśla status społeczny i staje się sposobem na spędzanie czasu [3].
Zarówno ograniczenie jedzenia, jak i nadmierne jego spożywanie w konsekwencji prowadzić może do zaburzeń odżywiania oraz uzależnień. Większość osób mających problemy z nadmiernym spożywaniem pokarmów wpada w pułapkę jedzenia, nie po to, aby zaspokoić głód, ale by ukoić emocje oraz niezaspokojone potrzeby psychiczne [4]. Do biologicznego mechanizmu dochodzą też bodźce kulturowe, pełne sprzecznych sygnałów na temat jedzenia. Jedzenie bądź jego brak staje się źródłem cierpień, stresu i upokorzeń. Prowadzi to do braku możliwości poradzenia sobie z zaistniałą sytuacją [5].
| Wskaźnik | Zaburzenie z napadami objadania się | Uzależnienie od pożywien... |
