NAFLD – postępowanie żywieniowe

Wstęp

Dodatni bilans energetyczny, przetworzona dieta bogata w cukry proste oraz siedzący tryb życia to tylko niektóre z czynników ryzyka rozwoju niealkoholowej stłuszczeniowej choroby wątroby. Można pokusić się o stwierdzenie, że NAFLD jest swego rodzaju wątrobową manifestacją zespołu metabolicznego. Oprócz otyłości brzusznej, zaburzeń profilu lipidowego i gospodarki węglowodanowej, to właśnie stłuszczenie wątroby jest kolejnym objawem zespołu X, który następczo wpływa na zwiększoną chorobowość i śmiertelność osób nim dotkniętych. 
Obecnie nie obowiązują jednoznaczne zalecenia dotyczące postępowania farmakologicznego w leczeniu NAFLD. Działanie terapeutyczne polega na leczeniu poszczególnych elementów patogenetycznych prowadzących do rozwoju stłuszczenia wątroby, czyli na łagodzeniu stanów związanych z insulinoopornością, dyslipidemią, stresem oksydacyjnym i stanem zapalnym [1]. Pierwszym krokiem w terapii NAFLD już od lat jest modyfikacja stylu życia obejmująca odpowiednie wzorce żywienia, zwiększenie poziomu aktywności fizycznej i zadbanie o umiarkowanie ujemny bilans energetyczny u pacjentów z nadmierną masą ciała [2]. Jest to szczególnie istotne, ponieważ zbyt szybka redukcja masy ciała może nasilić cechy stłuszczenia wątroby, dlatego też leczenie otyłości u tych osób powinno przebiegać stopniowo. Pierwotna koncepcja dotycząca etiologii NAFLD polegała na tzw. hipotezie „dwóch uderzeń”, gdzie jedno uderzenie związane było z kumulacją tłuszczu, głównie w formie trójglicerydów w obrębie hepatocytów (zawartość tłuszczu > 5% masy wątroby), podczas gdy drugie uderzenie polegało na produkcji cytokin prozapalnych wpływających na rozwój stłuszczenia powikłanego stanem zapalnym, czyli NASH (ang. nonalcoholic steatohepatitis), postaci NAFLD o najcięższym przebiegu [1]. Zgodnie ze zaktualizowa...