Rola probiotykoterapii w profilaktyce oraz leczeniu zapalenia zbiornika jelitowego (ang. pouchitis)

Metoda wytworzenia zbiornika jelitowego, powszechnie nazywanego „pouchem” (ang. pouch), stanowi etap metody chirurgicznej – proktokolektomii odtwórczej – stosowanej najczęściej u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego oraz zespołami polipowatości rodzinnych jelita grubego [1] czy też – rzadziej – u chorych z nieokreślonym zapaleniem jelita grubego ze względu na możliwe podwyższone ryzyko wystąpienia zapaleń zbiornika i gorszy efekt funkcjonalny [2].

Proktokolektomia odtwórcza (ryc. 1) jest zwykle przeprowadzana dwuetapowo. Na pierwszym etapie operacji usuwa się całe jelito grube z pozostawieniem zwieraczy, a z końcowego odcinka jelita krętego wytwarza zbiornik, który jest następnie zespalany z odbytem tuż nad zwieraczami. Około 40−50 cm powyżej jest wyłaniana stomia jelitowa – ileostomia protekcyjna, która czasowo wyłącza pasaż treści jelitowej przez wytworzony zbiornik, stwarzając tym samym korzystne warunki do jego wygojenia. Po około 3−6 miesiącach, w drugim etapie, zamyka się ileostomię, dzięki czemu zbiornik jelitowy zaczyna pełnić swoją funkcję [2]. Obecnie najczęściej się wykonuje zbiornik jelitowy w kształcie litery „J” [3].

Zapalenie błony śluzowej zbiornika jelitowego jest jednym z częstszych powikłań po zabiegach proktokolektomii odtwórczej, średnio występuje u 46% pacjentów, choć według niektórych źródeł może się wahać od 5% do nawet 70% przypadków [1, 4]. Około 50% pacjentów z zapaleniem zbiornika jelitowego może doświadczać nawracającego stanu zapalnego, a 5–10% z nich cierpi na przewlekłe zapalenie, co w naj...