Nieswoiste choroby zapalne jelit (NChZJ), obejmują głównie chorobę Leśniowskiego-Crohna (ChLC) oraz wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG), jednak niekiedy do tej grupy schorzeń zalicza się również mniej znane mikroskopowe zapalenie jelita grubego oraz eozynofilowe zapalenie jelit. Należą one do schorzeń o przewlekłym i nawrotowym charakterze. Ich etiopatogeneza jest złożona – obejmuje czynniki genetyczne, immunologiczne, mikrobiotyczne i środowiskowe. W ostatnich latach rosnąca liczba badań wskazuje, że styl życia, w tym sposób żywienia oraz celowana suplementacja mogą istotnie wpływać na przebieg NChZJ i jakość życia pacjentów. Chociaż leczenie farmakologiczne pozostaje podstawą leczenia NChZJ, coraz częściej uznaje się rolę interwencji żywieniowych w wywoływaniu i utrzymywaniu remisji, zmniejszaniu stanu zapalnego, korygowaniu niedoborów składników odżywczych i modulowaniu mikrobiomu jelitowego. W artykule przedstawiono oparty na dowodach przegląd strategii dietetycznych i suplementacji w NChZJ, w oparciu na najnowszych badaniach naukowych.
Autor: dr n. med. Justyna Jessa
Zespół przerostu bakteryjnego jelita cienkiego (ang. Small intestinal bacterial overgrowth – SIBO) coraz częściej jest łączony z chorobami ginekologicznymi, takimi jak endometrioza i zespół policystycznych jajników (PCOS). Badania sugerują, że dysbioza jelitowa może wpływać na te schorzenia poprzez mechanizmy związane z metabolizmem estrogenów, stanem zapalnym oraz osią jelitowo-mózgową.
SIBO (ang. small intestinal bacterial overgrowth), czyli przerost bakteryjny w jelicie cienkim, oraz IMO (ang. intestinal methane overgrowth), czyli przerost metanogenów (archeonów) w jelicie, to zaburzenia, w których dochodzi do nadmiernego namnażania się mikroorganiz- mów w przewodzie pokarmowym. Najczęstsze objawy SIBO i IMO to: wzdęcia, biegunki, zaparcia, bóle brzucha, a także objawy niedoborów składników odżywczych, przewlekłe zmęczenie, czy zmiany skórne. Diagnostyka SIBO i IMO polega na wykonaniu testu oddechowego z laktulozą lub glukozą i pomiar wydychanych gazów: wodoru i metanu. Leczenie jest wielodyscyplinarne, a jego głównymi składowymi są: antybiotykoterapia i dieta.
SIBO (ang. small intestinal bacterial overgrowth), czyli przerost bakteryjny w jelicie cienkim, oraz IMO (ang. intestinal methane overgrowth), czyli przerost metanogenów (archeonów) w jelicie, to zaburzenia, w których dochodzi do nadmiernego namnażania się mikroorganizmów w przewodzie pokarmowym. Najczęstsze objawy SIBO i IMO to: wzdęcia, biegunki, zaparcia, bóle brzucha, a także objawy niedoborów składników odżywczych, przewlekłe zmęczenie, czy zmiany skórne. Diagnostyka SIBO i IMO polega na wykonaniu testu oddechowego z laktulozą lub glukozą i pomiar wydychanych gazów: wodoru i metanu. Leczenie jest wielodyscyplinarne, a jego głównymi składowymi są: antybiotykoterapia i dieta.