Rola kwasów tłuszczowych omega-3 jako czynnika wspomagającego terapię otyłości

Otyłość to przewlekła, nawracająca choroba dotykająca coraz większą liczbę osób na całym świecie. Kwasy tłuszczowe omega-3 odgrywają istotną rolę tak w profilaktyce, jak i wsparciu leczenia otyłości ze względu na ich wpływ na procesy metaboliczne oraz na mechanizmy zapalne. Badania kliniczne potwierdzają ich prozdrowotne właściwości, jednak ich skuteczność w leczeniu otyłości, zwłaszcza u ludzi, pozostaje nadal przedmiotem dyskusji. 

Problem galopującej nadwagi i otyłości 

Nadwaga i otyłość są wynikiem braku równowagi pomiędzy spożyciem energii a jej wydatkowaniem [6]. Światowa Organizacja Zdrowia (World Health Organization; WHO) podaje, że w skali świata od 1990 r. wskaźnik otyłości wśród dorosłych wzrósł ponad 2-krotnie, a wśród nastolatków − 4-krotnie. W 2022 r. nadwagę stwierdzono u 43% dorosłych, a 16% cierpiało na otyłość [1]. Eksperci przewidują, że do końca 2025 r. globalna częstość występowania otyłości osiągnie 18% u mężczyzn i przekroczy 21% u kobiet, przy czym wiele krajów odnotuje znacznie wyższe poziomy. Pięć krajów – USA, Chiny, Brazylia, Indie i Rosja – odpowiada za 
ok. ⅓ wszystkich przypadków otyłości u dorosłych na świecie [3]. 
Dawnej otyłość postrzegana była jako problem zdrowotny tylko w krajach o wysokich dochodach. Obecnie największy wzrost i najwyższe wskaźniki otyłości są widoczne w krajach o niskich i średnich dochodach. Kraje takie jak Wietnam, Indonezja i Bangladesz doświadczają jednych z najszybszych wzrostów. W wielu z tych krajów nadal panuje niedożywienie, a teraz doświadczają podwójnego ciężaru niedożywienia (ang. the double burden of malnutrition, DBM). Podwójne obciążenie niedożywieniem (czasami określane jako „niedożywienie we wszystkich jego formach”) to współistnienie przeżywienia (nadwaga i otyłość) z niedożywieniem (zahamowanie wzrostu i wychudzenie) w tej samej populacji w całym cyklu życia. Niedożywienie jest wynikiem niewystarczającego spożycia, słabego wchłaniania i/lub niedostatecznego biologicznego wykorzystania składników odżywczych. Przekarmienie z kolei jest wynikiem nadmiernego lub niezrównoważonego spożycia składników odżywczych, co może prowadzić do upośledzenia funkcji organizmu, a także do nadmiernej masy ciała [20].
Wyspy Pacyfiku i Bliski Wschód doświadczają szczególnie wysokiej częstości występowania otyłości, dotykającej nawet ⅔ dorosłych w niektórych k...