Przyczyny i skutki niedożywienia osób po 60. roku życia

ABC prawidłowego żywienia

Problem niedożywienia wśród osób starszych nabiera coraz większego znaczenia w kontekście wydłużającej się średniej długości życia oraz wzrastającej częstości występowania chorób przewlekłych. Niedożywienie jest stanem niedoboru lub niewłaściwego wchłaniania składników odżywczych, co prowadzi do zmian w składzie ciała, osłabienia funkcji fizycznych i intelektualnych oraz pogorszenia stanu zdrowia. Artykuł analizuje przyczyny niedożywienia u osób starszych, skupiając się na takich czynnikach, jak sarkopenia, choroby przewlekłe, trudności z przeżuwaniem, demencja, depresja oraz zmniejszony apetyt związany z procesem starzenia. Zwraca również uwagę na niedobory składników odżywczych, takich jak białko, witaminy (D, B12) i składniki mineralne (wapń, żelazo, potas), które osłabiają organizm, zwiększając ryzyko infekcji, upadków, komplikacji zdrowotnych, a w skrajnych przypadkach mogą prowadzić do przedwczesnej śmierci. Zgodnie z kryteriami ESPEN, diagnostyka niedożywienia opiera się na ocenie dynamiki utraty masy ciała oraz wskaźnika masy ciała (BMI). Regularne przeprowadzanie kompleksowych testów oceny stanu odżywienia u osób starszych, szczególnie w placówkach opieki medycznej, jest kluczowym elementem w identyfikacji i leczeniu niedożywienia. Skuteczne interwencje dietetyczne obejmują indywidualne dostosowanie diety osób starszych do zapotrzebowania na białko, witaminy, składniki mineralne i płyny, co stanowi istotny element terapii. Ponadto edukacja dietetyczna, uwzględniająca ograniczenia finansowe charakterystyczne dla tej grupy wiekowej, ma na celu poprawę jakości ich życia oraz zapobieganie progresji niedożywienia.

Zbilansowana dieta jest jednym z najistotniejszych czynników, mających wpływ na utrzymanie zdrowia i prawidłowego funkcjonowania organizmu. Wraz z wiekiem coraz mniej osób z powodu różnych przyczyn, m.in. społecznych, ekonomicznych, motorycznych czy psychologicznych zwraca uwagę na właściwy sposób żywienia. Ponadto występowanie przewlekłych chorób uniemożliwia osobom starszym prawidłowo zbilansować dietę. Wszystkie te czynniki mogą doprowadzić do wzrostu ryzyka niedożywienia. Niedożywienie określane jest jako stan niedoboru, nadmiaru lub braku równowagi podstawowych składników odżywczych, w szczególności energii i białka, wpływający na kondycję organizmu, funkcje życiowe oraz kliniczny stan pacjenta. Klinicznie wyróżnia się trzy formy niedożywienia białkowo-energetycznego: marasmus, kwashiorkor oraz typ mieszany [1, 2].
Niedożywienie osób starszych to problem zdrowotny, którego znaczenie rośnie w miarę starzenia się społeczeństw na całym świecie. Zmiany fizjologiczne związane z tym procesem, takie jak brak apetytu, problem z przeżuwaniem i połykaniem pokarmów, a także choroby przewlekłe, mogą prowadzić do niedostatecznego spożycia niezbędnych składników pokarmowych z diety. To z kolei może niekorzystnie wpłynąć na ogólne samopoczucie osób starszych, aspekty fizyczne i jakość życia, a w niedalekiej przyszłości życia przynieść niepożądane efekty zdrowotne [2, 3]. 
Niedożywienie dotyka coraz większej liczby osób starszych (ok. 3,1% populacji na świecie), znacznie obniżając jakość ich życia. Może również przyczynić się do zwiększonego ryzyka infekcji, dłuższego czasu rekonwalescencji po zabiegach czy hospitalizacji, a w skrajnych przypadkach do przedwczesnej śmierci [2, 3]. W niniejszym artykule zostaną omówione przyczyny, skutki oraz sposoby zapobiegania niedożywieniu wśród osób starszych, a także rola dietetyków, opieki zdrowotnej we wczesnym wykrywaniu i leczeniu niedożywienia. 

Niedożywienie

Według WHO, niedożywienie to stan, w którym organizm nie otrzymuje wystarczającej ilości składników odżywczych (energii, białka, witamin i składników mineralnych) lub nie jest w stanie wchłonąć ich wystarczającej ilości niezbędnej do utrzymania zdrowia, sprawności i jakości życia [4]. Niedożywienie najczęściej prowadzi do zmian w składzie ciała, zmniejszeniu ulega masa tłuszczowa i mięśniowa [3].
W kontekście osób starszych niedożywienie może mieć szczególne konsekwencje zdrowotne. Może przyczynić się do osłabienia funkcji układu odpornościowego, zaburzeń funkcji metabolicznych, utraty masy mięśniowej (sarkopenii), a także znacząco wydłużyć czas gojenia się ran oraz pogorszyć jakość życia i zdolność do samodzielnego funkcjonowania [3].
Wyróżnia się 3 podstawowe rodzaje niedożywienia: niedożywienie typu marasmus, kwashiorkor i typu mieszanego. Do tego należy również wspomnieć o kacheksji, zwanej inaczej anoreksją nowotworową, która jest spowodowana spadkiem tkanki tłuszczowej, jak i masy mięśniowej. Stan ten wynika ze zwiększonego katabolizmu białek z powodu choroby podstawowej, jakim jest np. choroba nowotworowa [1, 2].

POLECAMY

Kryteria rozpoznania niedożywienia

Według Europejskiego Towarzystwa żywienia...

Pozostałe 90% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • Roczną prenumeratę dwumiesięcznika Food Forum w wersji papierowej lub cyfrowej,
  • Nielimitowany dostęp do pełnego archiwum czasopisma,
  • Możliwość udziału w cyklicznych Konsultacjach Dietetycznych Online,
  • Specjalne dodatki do czasopisma: Food Forum CASEBOOK...
  • ...i wiele więcej!

Przypisy

    dr inż.; adiunkt w Katedrze Żywienia Człowieka na Wydziale Nauki o Żywności UWM w Olsztynie. Członek Polskiego Towarzystwa Nauk Żywieniowych. Autorka i recenzentka artykułów w czasopismach naukowych. Kierownik i wykonawca wielu projektów o zasięgu krajowym i zagranicznym. Jej zainteresowania naukowe skupiają się na badaniu zachowań żywieniowych ludności, żywieniowych uwarunkowań stanu zdrowia i chorób dietozależnych

    lic.
    Absolwentka studiów I stopnia oraz studentka studiów II stopnia na kierunku dietetyka w Szkole Zdrowia Publicznego Collegium Medicum Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie; zaangażowana w liczne projekty w obszarze edukacji żywieniowej; w pracy łączy edukowanie ludzi oraz miłość do sportu i zdrowego gotowania; prowadzi profil na Instagramie, którego celem jest popularyzacja wiedzy z zakresu dietetyki: dieta.od.qchni

    lic.
    Absolwentka studiów I stopnia na kierunku dietetyka na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu oraz studentka studiów II stopnia na kierunku dietetyka w Szkole Zdrowia Publicznego Collegium Medicum Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie; interesuje się zdrowym stylem życia oraz rozwojem osobistym; zaangażowana w liczne projekty w obszarze edukacji żywieniowej; aktualnie skupiająca się na badaniu osób starszych w kierunku niedożywienia

    POZNAJ PUBLIKACJE Z NASZEJ KSIĘGARNI