Mama i maleństwo – kolki niemowlęce

Wiele układów nowo narodzonego człowieka nie jest jeszcze w pełni dojrzałych do prawidłowego funkcjonowania. Należy do nich układ pokarmowy oraz nerwowy [1]. Również mikrobiota jelitowa noworodka, której kształtowanie rozpoczęło się wewnątrzmacicznie, przejdzie wiele dynamicznych zmian do ukończenia drugiego, trzeciego roku życia. Dopiero po tym czasie profil mikrobioty jelitowej dziecka stabilizuje się [2, 3]. Kolka jest jednym z częściej występujących zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego (Functional gastrointestinal disorders – FGIDs) w okresie niemowlęctwa. Pojawia się między pierwszym a czwartym miesiącem życia i jest definiowana jako zjawisko behawioralne, obejmujące długie okresy niedającego się ukoić płaczu i stan nasilonego niepokoju. Pojęcie sugeruje jednak, iż przyczyna płaczu ma swoje pochodzenie w obrębie układu pokarmowego. Dotychczas nie dowiedziono, aby zaburzenie to wiązało się z nieprawidłowościami strukturalnymi czy istotnymi odchyleniami w wynikach badań laboratoryjnych. Utrudnia to rzetelną ocenę częstości występowania kolki oraz stwarza problemy diagnostyczne i terapeutyczne. Dane są bardzo rozbieżne i szacuje się, że problem ten może dotyczyć 2–73% noworodków i niemowląt (mediana 17,7%) [4]. 
Zgodnie z najnowszymi IV Kryteriami Rzymskimi zaburzeń czynnościowych przewodu pokarmowego u niemowląt i małych dzieci ustalono dwa warunki, jakie muszą zostać spełnione, aby zdiagnozować kolkę niemowlęcą: dziecko płacze lub wykazuje nadmierny niepokój przez co najmniej trzy godziny dziennie, przez okres co najmniej trzech dni w ostatnim tygo...