Insulinooporność a mikrobiota jelitowa

Otyłość to choroba, która z roku na rok przyczynia się do coraz większej liczby zgonów. Jest aktualnie piątą przyczyną śmierci na świecie, co przekłada się na 3,4 mln zgonów rocznie. Szacuje się, że do roku 2030 ok. 20% populacji na świecie będzie otyła, a 38% populacji będzie miała nadwagę, co oznacza, że ponad 50% populacji na świecie będzie borykało się z nadmierną masą ciała i jej konsekwencjami [1, 2]. 
Cechą charakterystyczną otyłości jest nadmiar tkanki tłuszczowej brzusznej, ale także przewlekły ogólnoustrojowy stan zapalny o niskim stopniu nasilenia oraz insulinooporność. Oporność na insulinę jest charakterystyczną cechą nie tylko otyłości i nadwagi, ale także innych chorób związanych z zespołem metabolicznym, takich jak nadciśnienie tętnicze czy dyslipidemia. 
Nadmierne gromadzenie się tłuszczu i insulinooporność są silnie uzależnione od zmian w mikrobiocie jelitowej. Coraz więcej badań dotyczy zaburzeń w składzie mikrobioty jelitowej, otyłości, insulinooporności i powiązanych z nią chorób [3]. Okazuje się, że większa różnorodność mikrobioty wiąże się z niższym stężeniem insuliny we krwi [4].

Insulinooporność 

Insulinooporność zazwyczaj rozwija się „po cichu”, nie dając objawów. Definiuje się ją jako stan patologiczny, w którym tkanki, głównie mięśnie szkieletowe, wątroba i tkanka tłuszczowa, mają upośledzoną odpowiedź biologiczną na stymulację insuliną. Gdy tkanki są oporne na jej działanie, odbywa się kompensacyjne uwalnianie nadmiaru insuliny przez organizm w celu utrzymania stabilnego poziomu glukozy we krwi. Następstw...