Choroba Parkinsona a mikrobiota jelitowa

Choroba Parkinsona – podstawowe informacje

Choroby neurodegeneracyjne są ogromnym wyzwaniem dla starzejącego się społeczeństwa i współczesnej medycyny. Choroba Parkinsona, drugie najczęstsze zaburzenie neurodegeneracyjne, dotyka ok. 3% osób w wieku powyżej 65 lat, a zachorowalność stale rośnie, zarówno w Polsce, jak i na świecie. Częstość występowania choroby wzrasta wraz z wiekiem, co może być szczególnym problemem w populacjach starzejących się. Jest to postępujące i przewlekłe zaburzenie, charakteryzujące się wieloczynnikową patofizjologią i szerokim zakresem objawów. Charakterystycznymi cechami choroby są niezamierzone lub niekontrolowane ruchy, powodujące drżenie, sztywność mięśni oraz zaburzenia postawy, równowagi, koordynacji i trudności z wykonywaniem precyzyjnych ruchów. Wraz z biegiem czasu pacjenci mogą również doświadczyć pogorszenia funkcji poznawczych, upośledzenia pamięci i depresji. Ze względu na narastające nasilenie objawów, z czasem postępowania choroby samodzielne funkcjonowanie jest zazwyczaj uniemożliwione. Co więcej, jako że nie ma obecnie lekarstwa na tę chorobę, jedyne dostępne terapie koncentrują się na łagodzeniu objawów, zwiększeniu komfortu życia i opiece paliatywnej [1]. 

Proces neurodegeneracji w chorobie Parkinsona

Złożona patofizjologia choroby Parkinsona jest w przeważającej mierze związana z synukleinopatią, dysfunkcją mitochondriów, stresem oksydacyjnym i stanem zapalnym tkanki nerwowej (czyli neurozapaleniem, ang. neuroinflammation), które przyczyniają się do postępu degeneracji neuronów [2]. 
Synukleinopatia związana jest z nieprawidłową akumulacją i agregacją α-synukleiny, białka uczestniczącego w prawidłowym funkcjonowaniu układu nerwowego. Jej nierozpusz...