Wpływ pozostałości środków ochrony roślin w żywności na mikrobiom człowieka

Środki ochrony roślin są szeroko stosowane w zwalczaniu chwastów oraz chorób roślin, w rolnictwie, ogrodnictwie, sadownictwie i leśnictwie. Mogą być pochodzenia naturalnego lub syntetyczne. Poprzez ich aplikację człowiek uzyskuje wyższe plony, dzięki czemu żywność staje się tańsza, a ludzkość, mając nieskrępowany dostęp do pożywienia przez cały rok, nie cierpi głodu. Rola tych substancji dla ludzkiej egzystencji i przetrwania jest zatem ogromna. Jednak należałoby w tym miejscu przypomnieć i zaznaczyć, że wytwarzane bez ograniczeń produkty roślinne wykorzystywane są także do skarmiania zwierząt, które człowiek hoduje obecnie na masową skalę. Skutkuje to najwyższym w historii ludzkości i ciągle wzrastającym spożyciem mięsa. Ponadto stosowane środki ochrony roślin, szczególnie syntetyczne, nie są obojętne środowisku naturalnemu. Charakteryzują się wysoką toksycznością i długim czasem degradacji. Niszcząc pasożyty, zabijają również organizmy pożyteczne, np. pszczoły. Wykazują także tendencję do bioakumulacji w tkankach roślinnych i zwierzęcych. Przyczyniają się tym samym do mutacji i powodują choroby.

Pestycydy obejmują substancje chemiczne (syntetyczne i naturalne) stosowane nie tylko do ochrony roślin, ale także zwierząt i człowieka, przed szkodnikami i grzybami. To szeroka grupa związków chemicznych o różnych właściwościach chemicznych i fizycznych: rozpuszczalności w rozpuszczalnikach polarnych i niepolarnych, trwałości w środowisku oraz lotności i toksyczności [1]. Niektóre z nich są trwałe i pozostają w środowisku przez wiele lat. Bardzo wolno ulegają rozkładowi i dość łatwo kumulują się w organizmach zwierzęcych i ludzkich. Obecnie ludzkość zna ok. 10 000 związków tego typu [2]. W 2014 r., według Głównego Urzędu Statystycznego, w Polsce zostało wyprodukowanych ok. 30 000 ton pestycydów i z roku na rok zapotrzebowanie na nie wzrasta, co w oczywisty sposób związane jest z rozwo...