Terapia niefarmakologiczna w indukcji remisji u pacjentów z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit (NChZJ)

Wprowadzenie do NChZJ

Nieswoiste choroby zapalne jelit (NChZJ), obejmujące głównie chorobę Leśniowskiego-Crohna (ChLC) i wrzodziejące zapalenie jelita grubego (WZJG), to przewlekłe choroby przewodu pokarmowego o nieznanej etiologii, których częstość występowania wzrasta na całym świecie. ChLC to pełnościenne, przeważnie ziarniniakowe zapalenie, które może obejmować każdy odcinek przewodu pokarmowego (od jamy ustnej do odbytu) i prowadzić do powstania przetok i zwężeń. Objawy ChLC uwarunkowane są lokalizacją zmian zapalnych. Zazwyczaj ChLC obejmuje końcowy odcinek jelita krętego i objawia się wówczas bólem w dolnym prawym kwadrancie brzucha oraz biegunką. Z kolei WZJG to nieswoiste zapalenie błony śluzowej odbytnicy lub odbytnicy i okrężnicy prowadzące w cięższych przypadkach do powstania owrzodzeń. Do charakterystycznych objawów WZJG należą biegunka i obecność krwi w kale. Warto dodać, że w NChZJ mogą występować także objawy pozajelitowe, takie jak anemia, zapalenie stawów czy zmiany skórne (rumień guzowaty, piodermia zgorzelinowa) [1]. W grupie pacjentów z NChZJ istnieje też duże ryzyko wystąpienia niedożywienia ilościowego i jakościowego. Przebieg NChZJ charakteryzuje się okresami zaostrzeń (nasilenie dolegliwości jelitowych i pozajelitowych) i remisji (ustąpienie ob...