Psychologiczne przygotowanie pacjenta do operacji bariatrycznej – przykład rozmowy z pacjentem

Otyłość definiuje się jako nadmierne, patologiczne nagromadzenie tkanki tłuszczowej w organizmie, które prowadzi do upośledzenia jego funkcjonowania, zwiększenia ryzyka chorobowości oraz śmiertelności. U osób otyłych częściej diagnozuje się choroby współwystępujące, takie jak: choroba wieńcowa, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, dyslipidemia, bezdech senny, choroba zwyrodnieniowa stawów, a także choroby nowotworowe. Mniejsza mobilność pacjentów obniża ich jakość życia oraz zwiększa ryzyko urazów i wypadków. Według Światowej Organizacji Zdrowia otyłość jest chorobą cywilizacyjną, stanowiącą zagrożenie dla zdrowia i życia. Ze względu na jej rozpowszechnienie uważana jest za epidemię XXI wieku [1–4]. Leczenie zachowawcze otyłości, polegające na zastosowaniu diety redukcyjnej i wysiłku fizycznego, jest procesem trudnym ze względu na duże ryzyko niepowodzeń. Chirurgia bariatryczna okazała się najbardziej skuteczną metodą leczenia otyłości olbrzymiej [5]. 
Operacja bariatryczna to najskuteczniejsza metoda leczenia otyłości II stopnia (przy innych schorzeniach będących powikłaniami otyłości) i III stopnia, tzw. otyłości olbrzymiej. Chirurgiczne leczenie otyłości, poprzez zmianę anatomii układu pokarmowego, pomaga choremu zredukować masę ciała, czyli schudnąć do bezpiecznego dla zdrowia poziomu. To poważna interwencja chirurgiczna. Podejmując decyzję o operacji, pacjent powinien być świadomy tego, co go czeka, jakie mogą być powikłania oraz jaką dietę będzie musiał zastosować tuż po operacji. W tym celu, już na wczesnych etapach leczenia, prowadzi się z chorym psychoedukację, sprawdzając, co wie o operacjach bariatrycznych, uzupełniając jego wiedzę na tyle, by pobudzić w nim świadomość i odpowiedzialność za działanie. Jeszcze przed operacją bariatryczną, w trakcie przygotowań, a tym bardziej po zabiegu, cho...