Probiotyki dla dzieci – czy tylko po antybiotyku?

Aktualnie obserwuje się coraz większe zainteresowanie badaczy tematem „mikrobioty”, który dotyczy mikroorganizmów, w tym bakterii, grzybów i wirusów oraz ich genów, zasiedlających organizm człowieka [1]. Głównie uwaga naukowców skupia się na wpływie mikroflory bakteryjnej na etiopatogenezę wielu chorób, m.in. biegunki infekcyjnej lub związanej z antybiotykoterapią, nieswoistych chorób zapalnych jelit, zespołu jelita nadwrażliwego, cukrzycy, otyłości i chorób alergicznych. 

Szacuje się, że w skład mikrobioty dorosłego człowieka wchodzi od 300 do 1000 gatunków, z czego ok. 40 z nich stanowi 90% wszystkich drobnoustrojów przewodu pokarmowego [2]. W czasie porodu jelita niemowląt są jałowe i nie bytują w nich bakterie [3]. W pierwszych dwóch latach życia zmienia się drastycznie skład mikroorganizmów, które kolonizują, rozwijają się i dojrzewają. Do czynników odgrywających istotną rolę we wczesnych latach życia dziecka w zmienności środowiska drobnoustrojów należą: rodzaj porodu (pochwowy lub cesarski), środowisko szpitalne, sposób żywienia, ekspozycja na antybiotyki i stosowanie probiotyków i/lub prebiotyków [4]. Mikrobiota dzieci urodzonych naturalnie i karmionych mlekiem matki, dzięki zawartym w nim oligosacharydom, zawiera głównie bakterie z rodzaju Bifidobacterium. Dzięki nim następuje produkcja krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych, obniża się pH stolca i hamowany jest rozwój drobnoustrojów patogennych. Dodatkowo działanie ochronne przed rozwojem patogenów wykazują bakterie z rodzaju Lactobacillus. Z kolei noworodki urodzone przez cięcie cesarskie nie mają kontaktu z drobnoustrojami dróg rodnych matki, dlatego ich przewód pokarmowy jest kolonizowany głównie przez bakterie środowiska szpitalnego o właściwościach potencjalnie chorobotwórczych. Niestety, tak jałowy org...