Profilaktyka i wspieranie leczenia HIV za pomocą probiotyków wieloszczepowych

Zakażenie ludzkim wirusem niedoboru odporności HIV (Human Immunodeficiency Virus) powoduje powolne upośledzenie odporności nosiciela i prowadzi do rozwoju zespołu nabytego niedoboru odporności, czyli AIDS (Acquired Immunodeficiency Syndrome). Wirus ten został wyizolowany po raz pierwszy w 1983 r., przez Francuzów Luca Montagniera i Françoise Barré-Sinoussi, którzy w 2008 r. otrzymali Nagrodę Nobla za to osiągnięcie [1, 2]. Ponad 30 lat badań naukowych nad HIV zaowocowało rozpoznaniem budowy wirusa, przebiegu i mechanizmu zakażeń, opracowaniem zasad opieki oraz leczenia nosicieli i chorych, profilaktyki, jednak nadal nie udało się wynaleźć szczepionki. Obecnie HIV należy do najlepiej poznanych wirusów i trwają intensywne badania nad metodami leczenia zakażenia HIV i AIDS. Wirusy do namnażania swojego materiału genetycznego i rozprzestrzeniania się infekcji potrzebują żywych komórek. Łącząc się z receptorami komórek gospodarza, wirus wnika do nich, namnaża się i ostatecznie powstają zakaźne cząsteczki wirusowe, które w procesie pączkowania opuszczają komórkę, prowadząc do jej rozpadu. Wirus HIV należy do retrowirusów z rodzaju Lentiviridae i po wniknięciu do organizmu w pierwszej kolejności atakuje komórki układu odpornościowego limfocyty T pomocnicze, makrofagi, komórki dendrytyczne, komórki Langerhansa w skórze, komórki węzłów chłonnych i mikrogleju [3–5]. Występują dwa typy wirusa HIV: HIV-1 – najbardziej roz...