Postępy w leczeniu zakażenia Helicobacter pylori – aktualne dane z Europejskiego Rejestru Leczenia H. pylori (Hp-EuReg)

Zakażenie Helicobacter pylori (H. pylori) w dalszym ciągu stanowi jeden z najczęstszych i jednocześnie najbardziej wymagających klinicznie problemów współczesnej gastroenterologii [1]. Zakażenie H. pylori jest powszechne, zwłaszcza w krajach o niskim statusie ekonomicznym. Według Centers for Disease Control and Prevention ok. dwie trzecie światowej populacji jest nosicielem tej bakterii. W Stanach Zjednoczonych częstość występowania H. pylori różni się w zależności od grup rasowych i etnicznych. Do zakażenia dochodzi głównie w dzieciństwie poprzez kontakt z zakażonymi płynami ustrojowymi, takimi jak ślina, kał czy wymiociny.
W 1994 r. Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem (IARC) sklasyfikowała H. pylori jako czynnik rakotwórczy dla ludzi [2]. 
W 2021 r. w 15. Raporcie Narodowego Programu Toksykologicznego przewlekłe zakażenie H. pylori zostało dodane do listy substancji znanych lub uznawanych za powodujące raka u ludzi. Patogen ten odgrywa kluczową rolę w patogenezie choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, chłoniaka typu MALT oraz raka żołądka. Czynniki zwiększające prawdopodobieństwo szkodliwego działania H. pylori obejmują obecność określonych szczepów bakterii produkujących toksynę CagA, która może prowadzić do transformacji nowotworowej komórek błony śluzowej żołądka. Skuteczna eradykacja H. pylori przynosi istotne korzyści zdrowotne, zmniejszając ryzyko nawrotów choroby wrzodowej oraz rozwinięcia raka żołądka i potencjalnie innych nowotworów złośliwych przewodu pokarmowego. Mimo dostępności licznych schematów terapeutycznych skuteczność leczenia w praktyce klinicznej jest często niezadowalająca. Główne czynniki ograniczające efektywność terapii to narastająca oporność bakterii na antybiotyki, przepi...