Czy od żywności możemy się uzależnić?
Jak to wyglądało kiedyś?
Od dawna podstawą wyżywienia społeczeństw na świecie były produkty roślinne w ich najprostszej formie, dostarczające niezbędnych węglowodanów, przetwarzanych na energię. Zboża stanowiły podstawę diety w Europie, ryż w Azji, a kukurydza w obu Amerykach wspierających kultury Inków, Majów i Azteków. Białko uzupełniano powszechnie występującymi nasionami roślin strączkowych, które były odporne na warunki klimatyczne i dawały obfite plony, natomiast produkty odzwierzęce stanowiły raczej dodatek. Z czasem rozwijające się cywilizacje zaczęły włączać do diety większe ilości nabiału, ryb i mięsa – w zależności od miejsca i okresu, jednak to uprawne plony z pól stanowiły główne i zarazem najtańsze źródło energii. Spożycie kalorii było zbliżone do ilości niezbędnej do przeżycia przed nadejściem ery przemysłowej i wynosiło ono średnio ok. 2400 kcal na osobę dorosłą [1].
W 1961 r. FAO zaczęła zbierać dane, aby ocenić, jak zmieniało się spożycie kalorii od 1800 r. [2] W okolicach 1800 r. średnie spożycie kalorii na obszarach Azji, Europy oraz Ameryki Północnej było zbliżone i wynosiło średnio 2300 kcal na dobę dla dorosłej osoby. Różnice widoczne były jedynie w spożyciu białka w dynamicznie rosnącej konsumpcji w Europie i Ameryce Północnej. Spożycie kalorii stopniowo rosło i z różnymi fluktuacjami osiągnęło poziom 3200 kcal w 1910 r., co po raz pierwszy w historii zapewniło bezpi...
