Znaczenie dietoterapii w przewlekłej chorobie nerek, zespole nerczycowym i kamicy nerkowej

Rola białka w przewlekłej chorobie nerek i dializach

Właściwe żywienie dzieci z przewlekłą chorobą nerek (PChN) i tych dializowanych to fundament skutecznego leczenia, który decyduje o ich prawidłowym wzroście, rozwoju i jakości życia. Dlatego tak istotne jest odpowiednie monitorowanie antropometryczne i biochemiczne wraz z personalizacją zaleceń żywieniowych na różnych etapach dzieciństwa, od okresu niemowlęcego, po adolescencję. Skupiając uwagę na głównym problemie, którym jest niedożywienie spowodowane dializami lub objawami mocznicy, należałoby wziąć pod lupę ilość spożywanego białka i wartość energetyczną diety (tab. 1). Rekomendacje dotyczące żywienia w nefrologii dziecięcej często wskazują na to, by nie unikać ograniczania białka w diecie we wczesnych stadiach PChN, ponieważ niskie spożycie białka może zwiększać ryzyko słabego wzrostu i rozwój niedożywienia białkowo-energetycznego. Wpływać to może na liniowy wzrost, ale także na skład ciała, z przewagą odkładanego tłuszczu. Aby wspierać optymalny wzrost, zdecydowanie zaleca się, aby spożycie białka w diecie było ukierunkowane na górną granicę SDI (ang. suggested dietary intake). Zalecenia Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej (PTNFD) kierują uwagę na straty białka podczas dializoterapii, które powinny zostać uzupełniane i doliczane w diecie dziecka. W dializie otrzewnowej lub hemodializie u dzieci dochodzi do utraty aminokwasów i białek – ok. 5–15 g/dobę w dializacie otrzewnowym [7, 12].

Dializoterapia – hemodializa i dializa otrzewnowa

W dwóch badaniach oszacowano wkład energetyczny dializatu u dzieci z przewlekłą chorobą nerek, który wynosił odpowiednio 7,5 ± 7 oraz 9,08 ± 4,13 kcal/kg/dzień. Może to być istotne przy uwzględnianiu całkowitego spożycia energii, zwłaszcza u pacjentów z nadwagą. Należy jednak pamiętać o znacznym zróżnicowaniu między pacjentami, wynikającym z różnic w stężeniu glukozy w d...