Zaburzenia lipidowe − skuteczna suplementacja i fitoterapia

Zaburzenia lipidowe (dyslipidemie) charakteryzują się podwyższonymi wartościami stężeń lipidów i lipoprotein w surowicy krwi [1]. Badania przeprowadzone w Polsce wskazują, że problem dyslipidemii dotyka 60−80% osób powyżej 60. r.ż. [1, 2]. Wyróżnia się kilka typów zaburzeń lipidowych. Jednym z nich jest hipercholesterolemia, która charakteryzuje się podwyższonym poziomem cholesterolu LDL w surowicy krwi (lipoprotein niskiej gęstości). Innym typem jest dyslipidemia aterogenna, obejmująca hiperlipidemię mieszaną. W tym przypadku dochodzi do zwiększenia poziomu trójglicerydów, obniżenia stężenia HDL (lipoprotein wysokiej gęstości) oraz występowania nieprawidłowych cząsteczek LDL w surowicy krwi, znanych jako małe, gęste LDL, co razem przyczynia się do ryzyka rozwoju chorób sercowo-naczyniowych. Z kolei hipertriglicerydemia to stan, w którym obserwuje się zbyt wysokie stężenie triglicerydów w surowicy krwi. Natomiast hiperLp(a)lipoproteinemia cechuje się podwyższonym poziomem lipoproteiny (a) − Lp(a) [3, 4].
Zaburzenia lipidowe wraz z nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą, otyłością, niskim stopniem aktywności fizycznej i paleniem tytoniu oraz z podeszłym wiekiem to udowodnione czynniki ryzyka rozwoju chorób sercowo-naczyniowych, które są najczęstszą przyczyną zgonów w Polsce (ok. 50%) [5] oraz w innych krajach rozwiniętych [1]. Dlatego poszukiwanie skutecznych strategii radzenia sobie z czynnikami ryzyka w tym obszarze, które można modyfikować, w tym zaburzeń lipidowych, to bardzo ważne i aktualne zagadnienie zdrowia publicznego w naszym kraju.
Aktualnie farmakologia oferuje szereg opcji terapeutycznych w zakresie dyslipidemii. Kluczową rolę w tej dziedzinie odgrywają statyny, czyli inhibitory reduktazy-3-hydroksy-3-metyloglutarylokoenzymu A. Kolejnym ważnym środkiem jest ezetymib, który działa jako inhibitor białka NPC1L1. Ponadto w terapii tych zaburzeń wykorzystuje się również fibraty − gemfibrozil, fenofibrat oraz klofibrat − będące agonistami receptora PPARgamma [1, 2, 6]. Mimo szerokich możliwości leczenia szacuje się, że w Polsce jego skuteczność wynosi jedynie ok. 8%, co odpowiada procentowi pacjentów osiągających docelowe wartości LDL-C we krwi po wdrożeniu leczenia [7, 8]. Co więcej leczenie farmakologiczne dyslipidemii może nieść za sobą skutki uboczne, a także bywa źle tolerowane przez niektórych pacjentów [9]. Stąd też w ostatnich latach rośnie zainteresowanie naukowców możliwościami wsparcia pacjentów z zaburzeniami lipido...