Sposoby terapii żywieniowej u chorych na nowotwory

Żywienie drogą przewodu pokarmowego, żywienie pozajelitowe, doustne preparaty odżywcze.
Wskazania do leczenia żywieniowego w onkologii

Według najnowszych badań problem niedożywienia dotyka od 30% do 85% pacjentów z chorobą nowotworową. Nasilenie stopnia niedożywienia zależne jest od typu, stadium oraz umiejscowienia nowotworu. Największy odsetek dotyka chorych z nowotworami w obrębie górnego odcinka przewodu pokarmowego, w tym: głowy i szyi, przełyku oraz żołądka i trzustki. Powikłane niedożywienie określane jest stanem kacheksji i występuje u ok. 20% pacjentów [1, 2].
Nieprawidłowy stan odżywienia znacząco pogarsza rokowanie, tolerancję leczenia oraz komfort życia pacjenta. W celu zmniejszenia ryzyka i/lub tempa rozwoju samego niedożywienia oraz jego powikłań stosuje się leczenie żywieniowe, czyli postępowanie medyczne, w skład którego wchodzą:

• ocena stanu odżywienia;
• określenie zapotrzebowania na energię i składniki odżywcze (białko, węglowodany, tłuszcze, mikro- i makrolementy) oraz zapotrzebowanie na płyny;
• podaż składników odżywczych zgodna z zapotrzebowaniem z uwzględnieniem metody tolerowanej przez pacjenta;
• stały nadzór nad postępami leczenia [3].

Terapia żywieniowa jest nieodłączną częścią leczenia pacjenta z chorobą nowotworową, ma wpływ na wynik leczenia podstawowego i powinna być dostępna w chwili diagnozy. Warto jednak wspomnieć, że pomimo obecności wielu sprawdzonych metod leczenia żywieniowego dostępność do tego typu porad i procedur jest wciąż niezadowalająca [3, 4].