Zastosowanie postbiotyku Lactobacillus acidophilus L-92 w atopowym zapaleniu skóry

Atopowe zapalenie skóry (AZS), inaczej wyprysk atopowy, jest przewlekłą chorobą zapalną skóry, która należy do tzw. triady atopowej, obok astmy i alergicznego nieżytu nosa. Chociaż choroba może pojawić się w każdym wieku, szczyt zachorowania obserwuje się przed 1. r.ż., zwykle do 3.−4. m.ż. [1]. Szacuje się, że AZS w polskiej populacji dziecięcej występuje u 4,7–9,2% [2]. Warto dodać, że częstość występowania AZS wzrosła w krajach uprzemysłowionych 2-, 3-krotnie w ciągu ostatnich 3 dekad. Fenomen ten częściowo tłumaczy „hipoteza higieniczna”, która sugeruje, że poprawa poziomu higieny, a tym samym ograniczenie kontaktów z drobnoustrojami w okresie wczesnego dzieciństwa może zwiększać ryzyko rozwoju chorób o podłożu alergicznym oraz astmy [1, 3, 4].
AZS może mieć różne objawy kliniczne. Głównymi są świąd i egzema, której lokalizacja na skórze może zmieniać się wraz z wiekiem. W fazie przewlekłej dochodzi do nadmiernego złuszczania się naskórka i pogrubienia skóry. Objawy AZS, takie jak świąd, mogą wpływać na szereg aspektów codziennego życia chorego, np. prowadzić do zaburzeń snu, a egzema sprawia, że skóra staje się bardziej podatna na zakażenia bakteryjne i grzybicze. AZS więc nie tylko jest miejscową chorobą skóry, ale oddziałuje również na dobrostan psychiczny chorego [1].

Patomechanizm AZS

Patogeneza AZS jest wieloczynnikowa i obejmuje złożoną interakcję pomiędzy czynnikami dziedzicznymi, środowiskowymi, układem odpornościowym oraz kondycją bariery naskórkowej. Wydaje się, że duże znaczenie w rozwoju choroby ma podłoże genetyczne, gdyż u około 70% chorych na AZS stwierdza się dodatni wywiad rodzinny w kierunku choroby. Opisano też kilka mutacji genetycznych, które mogą być powiązane z większym ryzykiem pojawienia się AZS. Znaleziono je m.in. w genach kodujących białka odpowiedzialne za szczelność i integralność warstwy rogowej skóry. Ponadto opisano mutacje w genach związanych z odpowiedzią odpornościową, kodujących cytokiny oraz receptory dla przeciwciał IgE [1].
Zidentyfikowano...