Historia
Drzewa oliwne były uprawiane już w starożytności we wschodniej części regionu śródziemnomorskiego. Największym producentem oliwy z oliwek w tamtych czasach była Grecja. Grecy następnie założyli uprawy we Włoszech, a mieszkańcy Włoch w Prowansji i na Półwyspie Iberyjskim. Mimo że w tamtym czasie nie znano jeszcze dokładnie prozdrowotnych właściwości oliwy, to jednak była ona bardzo ceniona oraz nazywana złotym płynem. Używano jej do namaszczania zmarłych, jako kosmetyków, a także w codziennej kuchni jako źródło tłuszczu i energii. W późniejszym czasie jej walory lecznicze doceniali tacy sławni medycy, jak Hipokrates, Galen, Dioskorides. W ostatnich latach coraz bardziej rośnie zainteresowanie oliwą z oliwek ze względu na jej właściwości organoleptyczne, ale także zdrowotne, i fakt, że stanowi ona jeden z głównych elementów diety śródziemnomorskiej.
Unia Europejska jest największym producentem, jak również konsumentem oliwy z oliwek na świecie. Dzisiaj największymi producentami oliwy z oliwek są: Hiszpania, Włochy, Grecja; łącznie produkują ok. 75% całej światowej oliwy. Innymi znaczącymi producentami są także: Turcja, Syria, Maroko, Tunezja. Światowa produkcja oliwy z oliwek wynosi ok. trzy miliony ton i dokładnie tyle samo wynosi konsumpcja. Niewątpliwie konsumpcja oliwy z oliwek wzrasta na całym świecie z powodu jej dobroczynnego wpływu na zdrowie.
Produkcja oliwy
Owoc oliwki w 15–25% składa się z oliwy. Zawartość wody wynosi 30–60%, cukrów – ok. 19%, włókien – ok. 6%,
protein – ok. 2% i wosków – ok. 1,5% [1]. Do produkcji oliwy wykorzystuje się cały owoc – miąższ i pestkę. Największą zawartością oliwy odznacza się miąższ.
Biorąc pod uwagę wartość i walory odżywcze, należy uznać, że najlepsza oliwa powstaje z oliwek, które są niedojrzałe, ponieważ mają najwięcej polifenoli. Im bardziej dojrzała oliwka, tym mniej ich zawiera. Do produkcji jednego litra...
Ten artykuł jest dostępny tylko dla zarejestrowanych użytkowników.
