Łuszczyca jest przewlekłą, zapalną chorobą skóry mediowaną immunologicznie i dotyczy około 1 miliona Polaków. Co trzeci chory rozwinie łuszczycowe zapalenie stawów. Współwystępowanie innych chorób, m.in. układu krążenia czy zespołu metabolicznego powoduje, że łuszczycę musimy traktować jako chorobę ogólnoustrojową. Stygmatyzacja chorych poprzez zmiany skórne powoduje, że łuszczyca ma też istotny wymiar psychospołeczny. Dlatego też podejmowane są takie kampanie edukacyjne jak „Łuszczyca i ŁZS - dość wykluczenia! Zobacz mnie. Nie moją skórę”, która ma na celu zwrócenie społecznej uwagi na fakt, iż akceptacja czasem nieestetycznego wyglądu skóry osób z łuszczycą jest kluczowym elementem terapii. W przypadku tej choroby niejednokrotnie to właśnie silny stres wywołuje pierwsze objawy, a potem w trakcie jej trwania stres, który wynika z braku akceptacji otoczenia, jest przyczyną pogorszenia stanu zdrowia i spadku jakości życia pacjentów.
POLECAMY
To trochę błędne koło. Dlatego chcemy zwrócić uwagę społeczeństwa na fakt, iż w przypadku łuszczycy brak akceptacji ze strony otoczenia i stygmatyzacja osób z łuszczycą i łuszczycowym zapaleniem stawów przyczynia się do pogorszenia stanu zdrowia i spadku jakości naszego życia. – mówi Małgorzata Kułakowska, Prezes Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Chorych na Łuszczycę „Psoriasis” współorganizatora kampanii.
Jak się okazuje całkowite koszty ponoszone z tytułu łuszczycy i łuszczycowego zapalenia stawów są niewspółmiernie wysokie wobec efektów odczuwanych przez pacjentów. Opracowano właśnie raport pt.: „Ocena całkowitych społeczno-ekonomicznych kosztów występowania łuszczycy i łuszczycowego zapalenia stawów z perspektywy gospodarki państwa”. Ukazuje on w sposób jednoznaczny koszty finansowania świadczeń zdrowotnych dla pacjentów z łuszczycą, ale też, co jest niezmiernie ważne, przedstawia koszty pośrednie ponoszone przez społeczeństwo na skutek choroby i jej leczenia. Przygotowane przez Instytut Innowo, pod redakcją prof. Eweliny Nojszewskiej z Katedry Ekonomii Stosowanej Kolegium Zarządzania i Finansów SGH, opracowanie po raz pierwszy omawia zagadnienia m.in. obecności i nieobecności chorych w pracy i ich trwałej niezdolności do pracy z powodu łuszczycy i ŁZS.
- Koszty związane bezpośrednio z leczeniem łuszczycy i ŁZS ponoszone przez NFZ to ok 129 mln PLN (łuszczyca 113mln; ok 16 mln ŁZS).
- ZUS ponosi koszty nieefektywnie leczonej choroby na zasiłki dla pacjentów w kwocie ponad 105 mln PLN dla łuszczycy i ŁZS (łuszczyca ok 50 mln; ponad 55mln ŁZS).
- Pacjenci nieefektywnie leczeni z tytułu nieobecności w pracy generują tzw. koszty pośrednie w kwocie 120 mln PLN (łuszczyca 80 mln; 40 mln ŁZS).
Koszty przedstawione w analizie poniesione w latach 2015 – 2017 przez publicznego płatnika to duży wydatek dla NFZ, który potencjalnie mógłby zostać zmniejszony dzięki realizowaniu polityki zdrowotnej uwzględniającej konfrontowanie kosztów bezpośrednich z kosztami pośrednimi. Uwzględnienie perspektywy długiego okresu pozwala bowiem na ograniczanie kosztów gospodarczych w wymiarze społecznym dzięki zwiększeniu wydatków na leczenie, co można interpretować jako inwestowanie w zdrowie. Wysokość kosztów na świadczenia społeczne poniesionych przez ZUS potwierdzają sformułowane domniemanie. Wydatki te są podstawą do obliczenia kosztów pośrednich. – oceniła prof. Nojszewska.
Prof. Joanna Narbutt Krajowa Konsultant w dziedzinie dermatologii i wenerologii uważa, że raport pozwoli zrozumieć lekarzom różnych specjalizacji, a także pracownikom Ministerstwa Zdrowia, Narodowego Funduszu Zdrowia czy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jak duże konsekwencje zdrowotne i ekonomiczne niesie ze sobą łuszczyca. Raport stanowi niezwykłe ważne i wiarygodne źródło wiedzy o chorobie, a obiektywna interpretacja wyników i wypływające z nich wnioski będą stanowić przesłanki do podejmowania jak najkorzystniejszych decyzji dla pacjentów oraz polskiego systemu ochrony. - oceniła prof. Narbutt.
Jak oceniają eksperci każda inwestycja w poprawę opieki nad pacjentem, w tym propozycja kompleksowej opieki specjalistycznej musi przynieść wymierne korzyści dla budżetu państwa dając mniejsze obciążenie dla ZUS i zmniejszenie strat finansowych dla gospodarki kraju, w tym brak utraty PKB. Jak wynika z raportu konsekwencją utraty PKB związanej z łuszczycą i artropatiami była strata potencjalnych dochodów funduszy publicznych w wysokości 2,3 mld złotych w 2016 roku i 2,5 mld zł w 2017 roku na skutek obniżenia się dochodów podatkowych i składek na ubezpieczenia społeczne, w tym na ubezpieczenia zdrowotne.
Link do raportu: „Ocena całkowitych społeczno-ekonomicznych kosztów występowania łuszczycy i łuszczycowego zapalenia stawów z perspektywy gospodarki państwa” //innowo.org/pl/aktualnosci/87
Kontakt dla mediów:
Iga Rawicka iga.rawicka@g-communication.pl; +48 600 600 166
Ewa Godlewska ewa.godlewska@knowpr.pl; +48 720 871 777
