Kleszcze a mózg

Krętek Borrelia, spiralna bakteria występująca w postaci kilku genogatunków i charakteryzująca się niespecyficznymi cechami, to patogen boreliozy, niebezpiecznej, wieloukładowej choroby. W przypadku groźnych dla zdrowia i życia kompleksów objawów, skutków czy powikłań niebagatelną rolę odgrywają aspekty psychologiczne i neuropsychologiczne – zarówno w kontekście samopoczucia pacjenta, jak i jego leczenia.

Okazuje się, że w obliczu choroby problemy mogą sprawiać zarówno zespoły neurologiczno-psychiatryczne (np. fibromialgia, zespół przewlekłego zmęczenia), jak i symptomy upodabniające boreliozę do depresji (np. labilność emocjonalna, zaburzenia snu, drażliwość).

Dodatkowo przypuszcza się, że liczba nowo zdiagnozowanych zachorowań na boreliozę może być wielokrotnie wyższa niż na AIDS. To niewątpliwie uwydatnia znaczenie problemu w perspektywie globalnej, a także konieczność społecznego uświadamiania i właściwego diagnozowania w celu podejmowania najlepszej pomocy specjalistycznej [1–4].

Borelioza czy choroba psychiczna

Praktyka ukazuje, iż prawidłowe zdiagnozowanie boreliozy nie należy do oczywistości. Diagnoza nie raz jest błędnie ustanowiona z rozmaitych przyczyn. Powszechnie uznana wiedza akcentuje wieloobjawowość choroby, wyróżniając kolejno objawy: skórne, stawowe, kardiologiczne, neurologiczne i psychiczne. Gama symptomów i ich różnorodność nierzadko bywa źródłem podejmowania niewłaściwych działań leczniczo-diagnostycznych, których skutkiem jest osłabienie pacjenta na płaszczyźnie somatycznej oraz psychologicznej. Bezwzględnie należy pamiętać, że wiele objawów boreliozy jest podobnych do zaburzeń psychicznych innego pochodzenia. W symptomatologii tej można przemieszczać się od oznak jakościowych, zaburzeń świadomości, wczesnych zaburzeń pamięci, obniżenia koncentracji uwagi,...