Aspekt MGO w miodach manuka, jako najważniejszy wyznacznik ich jakości

Wprowadzenie

W ostatnich latach niektóre doniesienia naukowe podają w wątpliwość skuteczność miodu manuka w pewnych obszarach, jednak rosnąca liczba badań wskazuje na jego pozytywne działanie, zwłaszcza w kontekście leczenia ran, wspierania zdrowia układu pokarmowego i poprawy kondycji skóry [1]. MGO jest niewątpliwie uznawany za kluczowy składnik odpowiadający za antybakteryjne właściwości miodu manuka, ale nie jest jedynym czynnikiem biologicznie aktywnym. Inne związki, takie jak flawonoidy, polifenole czy nadtlenek wodoru, również mogą wpływać na właściwości zdrowotne miodu [2].
Współczesna nauka nieustannie poszukuje nowych strategii wspomagania zdrowia, w tym wykorzystania naturalnych surowców o udokumentowanych właściwościach prozdrowotnych. Jednym z takich surowców jest miód manuka pozyskiwany z nektaru krzewu Leptospermum scoparium, potocznie określanego mianem drzewa herbacianego. Produkt ten zyskał znaczną popularność zarówno wśród konsumentów, jak i w środowisku naukowym, przyciągając uwagę badaczy ze względu na swoje unikalne właściwości biologiczne [3]. Dotychczasowe badania potwierdzają, że miód manuka wykazuje silne działanie antybakteryjne, przeciwzapalne oraz wspomagające procesy gojenia ran, co czyni go przedmiotem dalszych analiz w kontekście jego potencjalnych zastosowań terapeutycznych [4]. Wśród licznych związków chemicznych obecnych w tym miodzie to właśnie metyloglioksal (MGO) odgrywa kluczową rolę, będąc głównym determinantem jego aktywności biolog...