Pasożyty – realny problem czy mit

Pasożyty nadal stanowią problem zdrowia publicznego mimo coraz większej wiedzy na ich temat, sposobów ich zwalczania, jak również poprawy warunków sanitarnych. Według raportu Światowej Organizacji

Zdrowia pasożytami różnego pochodzenia zaraziło się prawie 5 miliardów ludzi. W Europie co trzecia osoba może być dotknięta tym problemem [1]. Wbrew powszechnej opinii, iż pasożyty żyją głównie w naszych jelitach, można je znaleźć praktycznie w każdej części naszego ciała. Bytują one w skórze, płucach, mięśniach, wątrobie, mózgu, jak również we krwi. W organizmie człowieka może przebywać nawet ponad 300 gatunków pasożytów [2]. Do organizmu człowieka dostają się różnymi drogami, takimi jak: spożywanie zanieczyszczonych warzyw i owoców, surowe lub niedogotowane posiłki, picie nieprzegotowanej wody, brak higieny osobistej. Ponadto źródłem zakażenia może być kontakt ze zwierzętami domowymi. Podróże zagranicznie i rozwój turystyki również są czynnikami sprzyjającymi zakażeniom [3, 4, 5]. Większość pasożytów bytujących w organizmie człowieka jest szeroko rozpowszechniona na świecie. Ich występowanie zazwyczaj związane jest z niskim poziomem oświaty zdrowotnej oraz higieny osobistej [2].

Pasożyty uszkadzają mechanicznie tkanki i narządy w organizmie człowieka, doprowadzając do trwałych lub odwracalnych zmian w strukturze narządów [6]. Organizmy pasożytujące wytwarzają również substancje o działaniu silnie alergizującym, które w alergicznym ustroju mogą wywołać gwałtowną reakcję [7]. W Polsce według statystyk najczęstsze infekcje pasożytnicze mają etiologię owsika ludzkiego (Enterobius vermicularis), glisty ludzkiej (Ascaris lumbricoides), włosogłówki ludzkiej (Trichuris trichiura), Giardia lamblia czy Toxoplsma gondii [8]. Owsik ludzki jest pasożytem kosmopolitycznym, bytującym w końcowym odcinku jelita cienkiego i jelita grubego. Występuje częściej u dzieci niż u dorosłych [9]. 

Tabela 1.  Statystyka zachorowań na owsicę i glistnicę, wg PZH, w latach 2003–2008 [11]