Neofobia żywieniowa – problem całej rodziny

Neofobia żywieniowa postrzegana jest przez wielu specjalistów jako postawa skierowana na nową lub wyglądającą na nową żywność [3, 5, 7, 12]. Jej nasilenie może być klasyfikowane jako zaburzenie i zawsze wymaga uwagi i wsparcia ze strony specjalistów. Neofobia żywieniowa może prowadzić do znacznego i długotrwałego zawężania menu do kilku produktów, co może negatywnie wpływać na zdrowie fizyczne oraz kondycję emocjonalno-społeczną osoby nią dotkniętej [4–6, 12]. Neofobia żywieniowa może również dotyczyć naturalnych postaw związanych z niechęcią do nowości, która nasila się między drugim a szóstym rokiem życia [7].

Niechęć do nowości może przybrać jednak dużo większe nasilenie i prowadzić do wycofywania z diety produktów, unikania ich nie tylko w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, ale również w wieku nastoletnim oraz w dorosłości [11, 12]. Niechęć i lęk w sytuacjach związanych z przyjmowaniem posiłków może mieć różne przyczyny [1], m.in. trudności zdrowotne, np. refluks, alergie, problemy z zakresu sensomotoryki, takie jak nadwrażliwość dotykowa, słabe napięcie mięśniowe, nieprawidłowa koordynacja, czy nieprawidłowości w obrębie jamy ustnej i obszaru ustno-twarzowego, np. nadwrażliwość, niezintegrowane odruchy orofacjalne, krótkie wędzidełko. Co więcej, ww. problemy nie zawsze przybierają formę patologii, a „jedynie” trudności, które dziecko potrafi kompensować. W takiej sytuacji trudno wychwycić problemy podczas diagnoz lub ocen rozwoju, które przechodzi dziecko (badania pediatryczne, pobyt w żłobku, a później w przedszkolu itp.). Braki w podstawowych umiejętnościach, tzw. fundamentach jedzeniowych, pozbawiają przyjemności spożywania...