Mechanizm, który odpowiada za uruchomienie naszej odporności

Zachowanie integralności całego systemu narządów i ich układów oraz kontrola przebiegu zachodzących w ramach tego systemu procesów to przesłanka istnienia każdego żywego organizmu. Istoty żywe są w stanie przetrwać i sprawie funkcjonować jedynie pod warunkiem utrzymania zdolności rozpoznawania fizycznych lub chemicznych uszkodzeń komórek i całych tkanek, a także identyfikacji ataków ze strony organizmów patogennych, takich jak bakterie, wirusy czy grzyby, przy jednoczesnej umiejętności lokalizacji wewnętrznych zagrożeń, np. w formie mutacji genetycznych. 
To niezwykle skomplikowane zadanie przejął na siebie układ odpornościowy. Jego rola u człowieka jest na tyle istotna, że w ramach ewolucji wykształciły się u nas dwie podstawowe gałęzie odpowiedzi odpornościowej [1]. Jako pierwsza pojawiła się tzw. odporność wrodzona (nieswoista). Odporność adaptacyjna (swoista, nabyta) dołączyła do niej znacznie później [22].
Ponadto wspomnieć należy jeszcze o podstawowej linii obrony, którą uznaje się za element odporności nieswoistej, a którą tworzą bariery fizyczne: nieuszkodzona, zdrowa skóra oraz tkanki nabłonkowe, a także bariery biologiczne – mikrobiom skóry, jelit oraz dróg moczowo-płciowych. Bariery te spełniają funkcje ochronne, a ich rola polega na utrudnianiu niebezpiecznym patogenom wtargnięcia do wnętrza naszego organizmu [29].
Mechanizmy odporności nieswoistej były udoskonalane przez całe pokolenia – nic w tym dziwnego, jeżeli dodamy do tego, że to właśnie ten układ miał spełniać jednocześnie dwie niezwykle istotne funkcje: zapewniać nam podstawową ochronę przed zagrożeniami zewnętrznymi oraz gwarantować nienaruszalność integralności organizmu, której zagrażają np. zmutowane komórki własne. Ostatecznie odporność adaptacyjna przybrała formę systemu złożonego z fagocytów (komórek żernych), dopełniacza (nazywanego również układem dopełniacza, ang. complement system) oraz tzw. receptorów rozpoznających wzorce, a wśród nich dotychczas najlepiej poznanych receptorów toll-podobnych (ang. toll-like receptors) [2]. Odporność nieswoista charakteryzuje się brakiem prezentacji antygenu i nie ma „pamięci odpornościowej”, za to działa natychmiast lub w przeciągu zaledwie kilku godzin od wystąpienia ataku. Wrodzony układ odpornościowy reaguje na każde zagrożenie w sposób standardowy przy pomocy cytokin, takich jak: czynnik martwicy nowotworów (ang. tumour necrosis factor, TNF), interleukina 1 (IL-1) oraz interleukina 6 (IL-6). Wymienione cytokiny pełnią kluczową funkcję w inicjowaniu lokalnego stanu zapalnego oraz rekrutacji komórek odpornościowych, a także współodpowiadają za wystąpienie gorączki. Dysregulacja pracy receptorów toll-like oraz produkcji wymienionych substancji prozapalnych jest kojarzona z chorobami...