Dieta w trądziku. Część I

Trądzik pospolity jest przewlekłą chorobą aparatu włosowo-łojowego. W patogenezie choroby, oprócz łojotoku, istotną rolę odgrywa nadmierna mieszkowa keratynizacja, namnażanie bakterii Cutibacterium acnes, zaburzenia hormonalne, uwarunkowania genetyczne, przerost gruczołów łojowych oraz nadmierne rogowacenie ujść gruczołów łojowych. Poza czynnikami dietetycznymi, hormonalnymi, higienicznymi oraz farmakologicznymi także przewlekły stres może zaostrzać przebieg trądziku. Cutibacterium acnes to przedstawiciel fizjologicznego mikrobiomu skóry, w szczególności w okolicach łojotokowych. W okresie dojrzewania liczba tych mikroorganizmów rośnie, są one odpowiedzialne za rozwój zmian skórnych w trądziku poprzez wydzielanie m.in. lipaz, proteaz, hialuronidaz. Zmiany skórne lokalizują się najczęściej w obrębie skóry twarzy (99% chorych), pleców (90% chorych) i klatki piersiowej (78% chorych). Zależnie od rodzaju dominujących wykwitów oraz ze względu na przebieg i lokalizację zmian skórnych wyróżnia się poszczególne postaci trądziku: zaskórnikowy, grudkowo-krostkowy, ropowiczy, bliznowcowy, piorunujący o ciężkim przebiegu z objawami ogólnymi, z wydrapania i odwrócony.
Pojawia się coraz więcej publikacji naukowych, które wskazują nawyki żywieniowe jako potencjalny czynnik wpływający na pojawienie się i/lub przebieg trądziku. Podkreśla się również, że prawidłowo zbilansowana dieta może być elementem terapii tej choroby. W tej części artykułu omówimy udział witaminy D i diety o niskim indeksie glikemicznym w tym schorzeniu. W kolejnych częściach przybliżymy m.in. rolę probiotykoterapii, fitoterapii, witamin, nienasyconych kwasów tłuszczowych...