Cukrzyca typu I – nieuleczalna choroba, którą można leczyć

Pod pojęciem cukrzycy (DM) kryje się grupa chorób metabolicznych, których głównym objawem jest hiperglikemia, czyli zbyt wysokie stężenie glukozy we krwi. Stan przewlekłego przecukrzenia spowodowany jest nieprawidłowym działaniem lub też defektem wydzielania hormonu trzustkowego zwanego insuliną. Dlaczego insulina jest tak ważna? Ponieważ umożliwia ona glukozie pochodzącej z pożywienia przeniknięcie do komórek organizmu, a tym samym ich odżywienie. W momencie, gdy insuliny nie ma lub też nie działa ona prawidłowo, występuje w organizmie swoisty paradoks, tzw. „głód w stanie dostatku” – w krwiobiegu glukoza znajduje się w nadmiarze, ale jest ona niedostępna dla komórek. Taka sytuacja jest bardzo niekorzystna – organizm jest „głodny”, a przewlekła hiperglikemia prowadzi do uszkodzenia narządów. Najbardziej narażone na jej działanie są oczy, serce, nerki, nerwy i naczynia krwionośne [1,2].

Cukrzyca typu I (T1DM) występuje głównie u dzieci i młodzieży. Wśród tej grupy wiekowej stanowi ona około 90% przypadków DM. Szacuje się, że na świecie cukrzyca typu I rozwija się u około 80 000 dzieci poniżej 15. roku życia rocznie [3]. W Polsce współczynnik zapadalności na cukrzycę typu I kształtuje się na poziomie 17,3 na 100 000 osób na rok. Alarmujące jest jednak, że w przeciągu ostatniej dekady dynamika wzrostu zapadalności na tę chorobę w naszym kraju sięgnęła 100% i jest jedną z najwyższych na kontynencie europejskim [4]. Istnieje wiele mitów...