Biegunka – zagrożenie zdrowotne w ostrym przebiegu choroby

Biegunka to ostry stan objawowy, który jest jednym z czołowych przyczyn odwodnienia, niedożywienia organizmu, a w przypadku niemowląt nawet jedną z głównych przyczyn ich śmiertelności. Podawanie roztworów nawadniających, stosowanie odpowiedniej diety w okresie pojawienia się biegunki u pacjentów jest szczególnie istotne. Konieczne staje się stosowanie leków zapierających, probiotyków oraz doustnych roztworów nawadniających, w zależności od rodzaju biegunki i stopnia jej nasilenia [1]. 

Biegunka jest stanem prowadzącym do zwiększenia częstotliwości oddawanego stolca, który w większości przypadków ustępuje samoistnie. Etiologia biegunek często jest nieznana i wieloczynnikowa. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) biegunka (łac. diarrhoea) to objaw kliniczny polegający na zwiększonej częstotliwości wypróżnień powyżej trzech na dobę lub zwiększonej ilości stolca (≥ 200 g/24 h), wraz ze zmianą konsystencji na płynną bądź półpłynną [2]. Inne objawy mają stany biegunkowe u dzieci, a inne u dorosłych. U osób dorosłych biegunka ma charakter rozluźnionego stolca o płynnej konsystencji, oddawanego minimum trzy razy w ciągu doby lub częściej. Masa kału oddawana w ciągu doby przekracza 200 g. Biegunka zazwyczaj ma postać ostrych, nagłych objawów, jednak gdy te utrzymują się dłużej niż 14 dni, określamy ją jako przewlekłą. U dzieci ten sposób rozpoznania biegunki ulega modyfikacji, bowiem w tym przypadku o biegunce mówimy, gdy dziecko oddaje więcej niż trzy wodniste stolce w ciągu 12 godzin bądź jeden, ale z domieszką śluzu lub krwi [3]. Jeśli biegunka utrzymuje się dłużej niż 10 dni, mówimy o biegunce przewlekającej się, natomiast gdy trwa powyżej trzech tygodni, rozpoznajemy postać przewlekłą lub oporną na leczenie. U niemowląt karmionych piersią luźny stolec może utrzymywać się permanentnie, konieczny staje się u nich monit...