Kiedy słyszysz o „zaburzeniu łaknienia” myślisz o kobiecie czy mężczyźnie? W większości wyobrażasz sobie kobietę. Badacze twierdzą, że założenie o braku łaknienia dotyczy wyłącznie pań, a więc rzadkie są przypadki leczenia na taką przypadłość panów.
Nie ma wątpliwości, że zaburzenie łaknienia jak bulimia czy anoreksja (jadłowstręt psychiczny) są powszechne u kobiet. Jednak według Narodowego Stowarzyszenia Anoreksji i Dolegliwości Powiązanych (ANAD- Anorexia Nervosa & Associated Disorders), około 10-15% Amerykanów z problemami żywieniowymi to mężczyźni. Jednakże, badacze w tym pani Ulla Räisänen z Uniwersytetu Oxford w Wielkiej Brytanii twierdzi, że jest słabe rozpoznanie tych symptomów u panów i należy to podnieść.
Badacze przeprowadzili rozmowy z 39 osobami w wieku 16-25 lat, wśród których było 10 panów. Wszyscy uczestniczy cierpieli na jakąś formę zaburzenia łaknienia i byli pytani o ich doświadczenia tej przypadłości. Zespół skupił się na odpowiedziach mężczyzn. Z ankiet, badacze wyciągnęli 4 kwestie:
- rozpoznanie wczesnych znaków i symptomów,
- rozpoznanie problemu,
- udanie się po pomoc,
- pierwszy kontakt ze służbą zdrowia.
Mężczyźni z brakiem łaknienia nie są zdiagnozowani
Symptomy, które mężczyźni połączyli z dolegliwością żywieniową w ankiecie, to brak odżywiania się przez kilka dni, oczyszczanie i obsesyjne liczenie kalorii, ćwiczenia i spoglądanie na wagę. Jednakże panom zajęło wiele miesięcy,a nawet i lat, by zdać sobie sprawę, że te zachowania mogą być powiązane z zaburzeniami chorobowymi.
Badacze powiedzieli, że jeden z panów uznał, że brak łaknienia to problem „wrażliwych nastolatek”. Inny, z kolei stwierdził że brak łaknienia, to „coś co przydarza się dziewczynom”. Dla wielu panów, dopiero moment kryzysowy (wylądowanie w szpitalu) uświadamia ich o chorobie.
Niektórzy z mężczyzn powiedzieli, że przekładali szukanie pomocy, ponieważ myśleli, że nikt ich nie potraktuje poważnie w przychodni medycznej, albo nie wiedzieli do kogo się udać po pomoc. Kiedy już udali się do lekarze, mieli różne doświadczenia. Jedni pozytywne, po których to czuli, że lekarz im pomógł. W większości jednak, musieli odwiedzić lekarza kilkakrotnie, by ten potraktował ich poważnie.
Badacze komentujący swoje odkrycia, orzekli:
- Mężczyźni z zaburzeniem łaknienia są niezdiagnozowani, niedoleczeni i nieprzebadani. Badania wskazują, że mężczyźni mają poważny problem z rozpoznaniem symptomów braku łaknienia, co jest wynikiem kulturowego stereotypu, w którym to schorzenie jest głównym problemem u kobiet.
Rozpoznanie wczesnych symptomów istotne
Według badaczy, wczesne wykrycie braku łaknienia u mężczyzn jest konieczne, by upewnić się, że rokowania się polepszą. Jednakże, badacze nie ukrywają, że ich badanie ma pewne ograniczenie.
Przede wszystkim, chociaż panowie otwarcie mówili o swoich doświadczeniach z tą chorobą, uczestnicy to osoby w wieku 16- 25 lat. Natomiast, nic nie wiadomo o osobach starszych, których problem tez może dotyczyć. To coś, czym badacze zajmą się w najbliższej przyszłości.
Opracował: Jarosław Koperski
źródło: ScienceNews.pl
