Diabulimia – cichy zabójca
Diabulimia nie odnosi się do żadnego konkretnego terminu medycznego. Jest to zaburzenie, które występuje wówczas, gdy osoba zmagająca się z cukrzycą typu 1 chce schudnąć i w tym celu przestaje przyjmować insulinę. Zażywanie insuliny przez pacjentów cukrzycowych typu 1 jest niezwykle ważne, ponieważ pozwala trzymać pod kontrolą poziom tego niezbędnego do prawidłowego metabolizmu węglowodanów.
Należy zaznaczyć ponadto, że diabulimia jest zaburzeniem spotykanym wyłącznie u osób, które zmagają się z cukrzycą typu 1. Zaprzestanie podaży insuliny może przyczynić się do bardzo poważnych konsekwencji, nie tylko zaburzających ogólne zdrowie organizmu, ale także zagrażających życiu chorej osoby.
POLECAMY
Czy insulina faktycznie ma wpływ na odchudzanie?
Poziom insuliny w organizmie ma istotny i znaczący wpływ na samo ryzyko wystąpienia diabulimii, ale także na możliwość pozbycia się zbędnych kilogramów. Wielu pacjentów ze świeżo zdiagnozowaną cukrzycą typu 1 pewien czas przed otrzymaniem diagnozy choroby traci dużo na wadze – i to z reguły doprowadza ich do gabinetu lekarskiego. Tam, po przeprowadzeniu odpowiednich badań laboratoryjnych okazuje się, że pacjenta dotknął problem cukrzycy typu 1, który wiąże się z koniecznością przyjmowania insuliny. Bez dostarczania tego hormonu w postaci lekowej organizm ma problemy z kontrolą poziomu cukru we krwi – co oznacza szybki wzrost poziomu cukru na przykład po posiłkach. Organizm nie przyswaja w prawidłowy sposób kalorii z dostarczanego pożywienia, co przecież jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania. To, co powinien przyswajać, zostaje usunięte wraz z moczem. W wyniku takiego stanu rzeczy organizm staje się przewlekle niedożywiony.
Diabulimia: jak dochodzi do rozwoju problemu?
Osoba chora na cukrzycę typu 1, kiedy zauważa przyrost wagi i niemożność jej zrzucenia w wyniku przyjmowania insuliny zaczyna intensywnie monitorować etykiety na opakowaniach z żywnością i wartości odżywcze poszczególnych produktów w internecie. Zwykle nie powinno to być problemem, ponieważ cukrzyk powinien ograniczać pewne grupy żywnościowe i wiedzieć, które pokarmy należy ze sobą łączyć, by nie powodowały skoków cukru we krwi. Jednak może się to stać niebezpieczne i po niedługim czasie różnorakich zaniedbań żywnościowych doprowadzić do rozwoju trudnego do zwalczenia problemu, jakim jest diabulimia.
Diabulimia: co powinno zwrócić naszą uwagę?
Jeżeli bliska nam osoba zmaga się z problemem diabulimii, może wysyłać pewne określone sygnały, które powinny skłonić nas do zaproponowania jej zasięgnięcia porady specjalisty, a być może nawet poddania się terapii.
Najbardziej powszechnym sygnałem, który może świadczyć o rozwoju diabulimii, są poważne zaniedbania w terapii cukrzycy. Pomijanie dawek insuliny, aż do całkowitego zaprzestania jej zażywania jest tutaj szczególnie niebezpieczne – podobnie jak praktykowanie niewłaściwych wzorców odżywiania, prowadzących do rozregulowania poziomu cukru we krwi. Ponadto problemy z poziomem cukru przekładają się w dalszej kolejności na rosnącą ilość snu. Osoba zmagająca się z diabulimią może doświadczać zakażeń grzybiczych pęcherza. Może również zmagać się z pogorszeniem kondycji włosów i paznokci.
Diabulimia łączy w sobie szereg zaburzeń związanych nie tylko ze zdrowiem fizycznym, ale również psychicznym. Osoby obarczone problemem diabulimii mogą próbować utrzymywać w tajemnicy przed swoim najbliższym otoczeniem to, że przyjmują leki z powodu cukrzycy. Mają również problem ze spożywaniem posiłków w towarzystwie innych osób lub po prostu w miejscach publicznych. Mogą podchodzić do diety zbyt rygorystycznie lub – wręcz odwrotnie – wprowadzają znaczne poluzowania w codziennej diecie, które uniemożliwiają utrzymanie prawidłowego poziomu insuliny. Ponadto obawiają się, że to właśnie insulina sprawia, że tyją.
Jak pomóc osobie z diabulimią?
Diabulimia to poważny problem, który wymaga dużo cierpliwości i uwagi ze strony najbliższego otoczenia. Rozmowa chorego z zaufaną osobą może przybliżyć go do skutecznej terapii. Problem diabulimii powinien zostać skonsultowany z odpowiednio wykwalifikowanym terapeutą – nie tylko psychologiem, ale również psychodietetykiem. Uporządkowanie kwestii postrzegania własnego ciała i przepracowanie zaburzeń ze specjalistą może również skutecznie pomóc w powrocie do prawidłowego leczenia cukrzycy.
